مقاله مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY) دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY) :

مقاله مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۸ در مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه از صفحه ۱۴ تا ۲۲ منتشر شده است.
نام: مقایسه دو روش جاگذاری ماسک راه هوایی لارنژیال به صورت کلاسیک و تسهیل شده (AIRWAY)
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ماسک راه هوایی لارنژیال
مقاله روش تسهیل شده (AIRWAY)
مقاله اداره راه هوایی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: هدف از این مطالعه مقایسه دو روش جاگذاری LMA استاندارد و تسهیل شده (AIRWAY) است که بر اساس ملاک های زمان تعبیه، دفعات تلاش، وجود خون روی LMA، نشت هوا از اطراف آن، و تورم معده صورت می گیرد. استفاده از اصطلاح AIRWAY به دلیل مشابهت انجام این روش جاگذاری LMA با راه هوایی دهانی حلقی است.
مواد و روش ها: تعداد ۱۰۰ بیمار کاندید عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی و بدون ابتلا به آسیب سر و صورت، دارای دندان و فاقد هر گونه ناهنجاری سر و گردن با ASA کلاس ۱ و ۲ در دو گروه ۵۰ نفری به صورت قرار گرفتند که در گروه تسهیل کننده (AIRWAY) با ۵۰ بیمار و گروه کلاسیک با ۵۰ بیمار تحت مقایسه قرار گیرند. در روش کلاسیک انشت نشانه به عنوان راهنما تعیین شد و با فشردن پشت LMA به سمت کام سخت به داخل حلق هدایت می شد تا جایی که مقاومتی در هدایت آن ایجاد گردد و سپس LMA در محل خود تثبیت می شد. در روش AIRWAY، LMA بدون آنکه توسط هوا پرشده باشد از ابتدا در وضعیت ۱۸۰ درجه چرخش نسبت به وضع کلاسیک قرار می گرفت و بدون تمای انگشتان متخصص بیهوشی وارد دهان بیمار می شد تا پس از اینکه وارد حفره حلقی گردید (کاهش مقامت ناگهانی رخ داد)، تحت چرخش مجدد ۱۸۰ درجه در وضعیت نرمال در ته حلق جاگذاری گردد. تعداد موارد تلاش های صورت گرفته تا زمان تعبیه موفقیت آمیز و رخداد عوارضی مانند لارنگواسپاسم و وجود خون روی LMA هنگام خروج آن و دیدن شکم به گونه ای که مشخص شود آیا باد شدن شکم در حال رخ دادن است یا خیر نیز در دو گروه مورد بررسی قرار می گیرد. اطلاعات جمع آوری شده در دو گروه بر حسب مورد توسط تست تی غیر جفتی و یا مان – ویتنی یو تست توسط نرم افزار SPSS ورسیون ۱۰ مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی اطلاعات اسمی از تست کای – دو استفاده شد. برای تعریف سطح معنی داری p<0.05 معنی دار تلقی شد.
نتایج: اطلاعات دموگرافیک همانند سن، وزن و کلاس ASA بیماران تفاوت آماری نشان نمی دادند. تعبیه موفق در تلاش اول در گروه راه هوایی با %۸۶ در برابر گروه کلاسیک با %۸۰ بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان نمی داد (p<0.05). میزان موفقیت کلی (تعبیه LMA در دو تلاش) برای گروه AIRWAY %100 بود که در برابر %۸۲ گروه کلاسیک قرار داشت. (p<0.05) ۱۱ بیمار به دلیل عدم توانایی در موفقیت در زمان تعبیه از مطالعه خارج شدند. زمان تعبیه موفق در گروه AIRWAY به طور معنی داری نسبت به گروه کلاسیک پایین تر بود (p<0.0001) وجود خون روی LMA در گروه کلاسیک %۳۲ و در گروه AIRWAY %16 بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان نمی داد. از نظر عوارض جانبی هیچ عارضه ای مانند لارنگواسپاسم یا افت در درصد اشباع اکسیژن خون شریانی رخ نداد.
نتیجه گیری: در مقایسه کلی میزان موفقیت ها و شکست ها در استفاده از دو روش می توان گفت در صورتی که جزء زمان تعبیه LMA را در همراهی با عوارض جانبی اندک این روش اگر در کنار هم قرار دهیم روش AIRWAY قادر خواهد بود به عنوان یک روش تسهیل کننده ارجح با عارضه کم در روش جاگذاری LMA مطرح گردد.