بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک بر فعالیت آنزیم ها و ترکیبات آنتی اکسیدان ارقام نخود (.Cicer arietinum L) در مواجهه با تنش خشکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک بر فعالیت آنزیم ها و ترکیبات آنتی اکسیدان ارقام نخود (.Cicer arietinum L) در مواجهه با تنش خشکی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک بر فعالیت آنزیم ها و ترکیبات آنتی اکسیدان ارقام نخود (.Cicer arietinum L) در مواجهه با تنش خشکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک بر فعالیت آنزیم ها و ترکیبات آنتی اکسیدان ارقام نخود (.Cicer arietinum L) در مواجهه با تنش خشکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک بر فعالیت آنزیم ها و ترکیبات آنتی اکسیدان ارقام نخود (.Cicer arietinum L) در مواجهه با تنش خشکی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تنش های محیطی در علوم زراعی

تعداد صفحات :۱۸

اسید سالیسیلیک (SA) به عنوان یک تنظیم کننده رشد گیاهی در تخفیف آسیب های اکسیداتیو ناشی از تنش خشکی در سلول های گیاهی نقش مهمی به عهده دارد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف SA بر میزان پروتئین های محلول، فعالیت عوامل آنتی اکسیدان آنزیمی و غیرآنزیمی شامل آنزیم های پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز، اسید آسکوربیک و همچنین میزان پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدئید و برخی از صفات فیزیولوژیکی دو رقم نخود شامل جم (MCC361) و کاکا (MCC414)، آزمایشی با سه غلظت SA (صفر، ۰.۵ و ۱ میلی مولار) و دو سطح آبیاری کاهش یافته (%۲۵ ظرفیت زراعی) و بدون تنش (ظرفیت زراعی کامل)، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط کنترل شده انجام شد. ۱۵، ۲۵ و ۳۵ روز بعد از کاشت، گیاهان با محلول اسید سالیسیلیک (۰.۵ و ۱ میلی مولار) و آب مقطر (به عنوان شاهد) بر روی برگ ها، اسپری شدند. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد در شرایط %۲۵ ظرفیت زراعی، در هر دو ژنوتیپ تنها میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز افزایش پیدا کرد. تنش خشکی پایداری غشاء و کارآیی فتوسیستم II را کاهش داد. SA تنها در ژنوتیپ MCC414 و در شرایط %۲۵ ظرفیت زراعی، باعث افزایش میزان پراکسید هیدروژن و مالون دی آلدئید شد و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان شامل پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز را در این ژنوتیپ و فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز را در هر دو ژنوتیپ MCC414 و MCC361 به صورت معنی داری افزایش داد. SA تاثیر معنی داری بر اسید آسکوربیک نداشت (P£۰.۰۵). در شرایط %۲۵ ظرفیت زراعی، SA در غلظت های ۰.۵ و ۱ میلی مولار توانست موجب بهبود شاخص پایداری غشاء شود و با کاهش فلورسانس کلروفیل، کارآیی فتوسیستم را افزایش دهد.

کلید واژه: آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز، شاخص پایداری غشاء و کارآیی فتوسیستم II