مقاله ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن :

مقاله ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در اردیبهشت ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی اصفهان از صفحه ۱۰۷ تا ۱۱۴ منتشر شده است.
نام: ارزیابی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله افوزیون سروز
مقاله آدنوکارسینوم
مقاله مزوتلیال واکنشی
مقاله ایمونوسیتوشیمی
مقاله آنتی ژن HBME-1

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: در این پژوهش، ارزش تشخیصی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در مایعات سروزی بدن بررسی شد.
روش ها: در این مطالعه، ۵۲ نمونه سل بلاک تهیه شده از افوزیون سروزی، از بایگانی بخش پاتولوژی بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انتخاب شد و به دو گروه طبقه بندی شدند؛ گروه اول شامل ۲۶ افوزیون حاوی سلول های مزوتلیال راکتیو بدون شواهد مشکوک به بدخیمی از لحاظ مورفولوژی و یافته های بالینی و تصویر نگاری و گروه دوم شامل ۲۶ افوزیون حاوی سلول های کارسینومی که دارای تایید تشخیصی با بیوپسی داشتند، بود. رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی بر روی نمونه ها با روش انویژن برای آنتی ژن HBME-1 و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزارSPSS انجام شد.
یافته ها: اختلاف آماری معنی داری از لحاظ واکنش پذیری برای مارکر HBME-1 در دو گروه آدنوکارسینوم متاستاتیک و مزوتلیال واکنشی دیده شد. طرح غالب رنگ پذیری برای سلول های مزوتلیال واکنشی، طرح غشایی و برای آدنوکارسینوم، طرح سیتوپلاسمی بود (P=0.001). از نظر فراوانی نسبی شدت رنگ پذیری برای سلول های آدنوکارسینومی، رنگ پذیری منفی ۷ مورد (۹/۲۶ درصد)، + برابر ۴ مورد (۳۸/۱۵ درصد)، ++ به میزان ۱۱ مورد (۳۰/۴۲ درصد) و +++ به تعداد ۴ مورد (۳۸/۱۵ درصد) مشاهده شد. برای سلول های مزوتلیال واکنشی، واکنش منفی و + مشاهده نشد، واکنش ++ به تعداد ۳ مورد (۵/۱۱ درصد) و +++ به میزان ۲۳ مورد (۵/۸۸ درصد) وجود داشت (P=0.001).
نتیجه گیری: طرح و شدت رنگ پذیری برای HBME-1 پانل جهت افتراق سلول های آدنوکارسینوم از مزوتلیال واکنشی مفید می باشد. با توجه به قرابت ایمونوراکتیویتی مارکر HBME–۱ در آدنوکارسینوم های متاستاتیک تخمدان با سلول های مزوتلیال واکنشی، کاربرد این مارکر به تنهایی در مایعات پریتوان حاوی سلول های کارسینوم متاستاتیک تخمدان دارای محدودیت می باشد.