مقایسه پاسخ های حاد شاخص های دستگاه انعقادی خون به یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه پاسخ های حاد شاخص های دستگاه انعقادی خون به یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه پاسخ های حاد شاخص های دستگاه انعقادی خون به یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه پاسخ های حاد شاخص های دستگاه انعقادی خون به یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه پاسخ های حاد شاخص های دستگاه انعقادی خون به یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی ورزشی (پژوهش در علوم ورزشی)

تعداد صفحات :۲۱

هدف پ‍ژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر حاد یک وهله فعالیت ورزشی هوازی زیربیشینه بر پلاکت ها و دستگاه انعقادی خون در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود. بدین منظور، ۱۵ جودوکار مرد با میانگین سنی ۲۴.۹±۱.۳۷ سال و ۱۵ مرد غیرورزشکار با میانگین سنی ۲۵.۶±۱.۳۴ سال، یک فعالیت ورزشی زیربیشینه را با ۷۰ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه روی چرخ کارسنج، به مدت ۳۰ دقیقه اجرا کردند. نمونه های خونی برای اندازه گیری زمان پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده (aPTT)، فیبرینوژن و تعداد پلاکت ها(PC) قبل، بلافاصله بعد از فعالیت و بعد از ۳۰ دقیقه بازگشت به حالت اولیه جمع آوری شد. فیبرینوژن و PC بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی در گروه ورزشکار (به ترتیب، %۱۹ و %۱۸.۹؛ p£۰.۰۰۱) و غیرورزشکار (به ترتیب، %۱۹.۵ و %۲۴.۱؛ p£۰.۰۰۱) افزایش یافت و بعد از دوره بازیافت تنها در گروه غیرورزشکار در همان حالت باقی ماند (به ترتیب، %۱۴.۷؛ p£۰.۰۰۱ و %۱۳.۲؛ p£۰.۰۵). به دنبال اجرای فعالیت ورزشی PT و aPTT در گروه ورزشکار (به ترتیب، %-۱.۹؛ p£۰.۰۵ و %-۱۲.۳؛ p£۰.۰۱) و غیرورزشکار (به ترتیب، %-۳.۶ و %۱۲-؛ p£۰.۰۰۱) کاهش یافت و بعد از دوره بازیافت در گروه ورزشکار (بترتیب، %-۱.۶؛ p£۰.۰۵ و %-۷.۳؛ p£۰.۰۱) و غیرورزشکار (بترتیب، %-۲.۲ و %-۱۰.۸؛ p£۰.۰۰۱) حفظ شد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت، ۳۰ دقیقه فعالیت ورزشی زیربیشینه منجر به افزایش تعداد پلاکت ها و تحریک دستگاه انعقادی خون می شود. این اثر در آزمودنی های غیرورزشکار در مقایسه با آزمودنی های ورزشکار بیشتر است. همچنین، سطوح تغییریافته این متغیرها در طول دوره بازیافت در آزمودنی های ورزشکار سریع تر به مقادیر پایه نزدیک می شوند.

کلید واژه: دستگاه انعقادی خون، حوادث قلبی- عروقی، فعالیت هوازی زیربیشینه، ورزشکار، غیرورزشکار