مقاله بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق :

مقاله بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در فروردین ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی اصفهان از صفحه ۲۵ تا ۳۳ منتشر شده است.
نام: بررسی اثرات خروج زود هنگام لوله سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر بیماران مبتلا به گرفتگی عروق
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله زمان
مقاله خروج لوله سینه ای
مقاله جراحی پیوند عروق کرونر

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: کارگذاری لوله سینه ای (Chest Tube یا CT) پس از اعمال جراحی قلب باعث درناژ موثر مدیاستن و فضای پلورال می شود که برای جلوگیری از پریکاردیال افیوژن، هموتوراکس و نوموتوراکس امری ضروری و لازم است. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر زمان خارج کردن لوله های سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر (Coronary Artery Bypass Graft Surgery یا CABG) بر نتایج بالینی جراحی بود.
روش ها: تعداد ۳۰۷ بیمار کاندید عمل جراحی پیوند عروق کرونر به طور تصادفی به دو گروه اول و دوم تقسیم شدند و لوله های سینه ای آن ها به ترتیب ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از جراحی به شرط درناژ کمتر از ۴۰ سی سی در ۴ ساعت خارج شد و سپس اطلاعات قبل از جراحی (سن، جنس، سابقه دیابت، سکته فلبی، سکته مغزی، اختلال عملکرد بطن چپ، سابقه مصرف آسپیرین، پلاویکس، هپارین و وارفارین)، حین جراحی (زمان پمپ و کلامپ آئورت) و پس از جراحی (تعداد تنفس، میزان اشباع اکسیژن، میزان درد، مصرف مسکن، ایجاد پلورال افیوژن و پریکاردیال افیوژن) آن ها مورد آنالیز قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی بیماران ۵۹۶۰±۹۲۴ سال بود و ۶۷۱ درصد آن ها مرد بودند. سابقه دیابت (۲/۴۰ در برابر ۵/۳۴ درصد) سکته قلبی (۸/۴۵ در برابر ۳۶ درصد)، سکته مغزی قبلی (۸۸/۲ در برابر ۲ درصد) و مصرف آسپیرین (۵/۹۲ در برابر ۸۵ درصد) که بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. در گروه دوم زمان پمپ و کلامپ آئورت بیشتر بود و به ترتیب با P<0.001 و P=0.001 با گروه اول اختلاف معنی دار داشت. متوسط زمان باقی ماندن لوله سینه ای در گروه اول ۴/۳±۸۰۳/۲۲ ساعت و در گروه دوم ۵۸/۳ ± ۱۳/۴۰ ساعت بود (P<0.001). میزان اشباع اکسیژن در گروه اول بیش از گروه دوم بود که این تفاوت در ۲۴ ساعت اول پس از جراحی معنی دار شد (P=0.047) و در ۲۴ ساعت دوم معنی دار نبود. میانگین درد بیماران بر اساس ۳۰ (VAS) Visual Analogue Scale ساعت پس از جراحی بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان داد (۲۲۲±۲۴۹ در برابر ۲۹۳±۲۵۷ با P=0.016). مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) و میانگین مصرف مسکن در ۲۴ ساعت دوم پس از جراحی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. در پی گیری های ۷، ۱۴ و ۳۰ روز پس از جراحی هیچ مورد پریکاردیال افیوژن گزارش نشد و میانگین بروز پلورال افیوژن در گروه اول کمتر از گروه دوم بود (۷/۳ در برابر ۵/۵ درصد P=0.59).
نتیجه گیری: خارج کردن زود هنگام لوله های سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر، هنگامی که درناژ قابل توجهی وجود نداشته باشد، ضمن کاهش درد و مصرف اکسیژن اقدامی موثر در جهت بهبودی پس از جراحی است و ریسک ایجاد پلورال افیوژن و پریکاردیال افیوژن را افزایش نمی دهد.