مقاله بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی :

مقاله بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در فروردین ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی اصفهان از صفحه ۴۷ تا ۵۶ منتشر شده است.
نام: بررسی اثر تجویز منیزیم بر پاسخ احترازی غیرفعال و عملکرد حافظه در موش های صحرایی دیابتی
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دیابت
مقاله منیزیم
مقاله آزمون اجتنابی غیرفعال
مقاله حافظه
مقاله رات

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: وجود منیزیم برای متابولیسم قند لازم است؛ این ماده ممکن است باعث آزاد سازی و فعال شدن انسولین شود. افزایش مقدار گلوگز خون در بیماران دیابتی باعث کاهش منیزیم خون و کمبود آن در ادرار می شود.
روش ها: در این مطالعه ۴۸ موش سفید صحرایی نژاد NMRI در چهار گروه دوازده تایی شامل سالم شاهد، دیابتی شاهد، سالم تحت تیمار منیزیم و دیابتی تحت تیمار منیزیم با چهار هفته تجویز سولفات منیزیم به صورت خوراکی با غلظت ۱۰ g/lit به صورت محلول در آب مورد بررسی قرار گرفتند. القای دیابت با تزریق درون صفاقی استروپتوزتوسین با دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم، قندخون با استفاده از کیت بیوشیمیایی و به روش آنزیماتیک – کالریمتریک و سنجش حافظه با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیرفعال در شاتل باکس انجام گرفت. داده های مورد بررسی از گروه ها با سنجش غلظت گلوکز سرم و وزن حیوان جمع آوری و مقایسه شد.
یافته ها: تفاوت بین گروه های سالم شاهد و دیابتی شاهد در افزایش غلظت گلوکز با P<0.0001 معنی دار نشان داد. از طرفی غلظت گلوکز گروه دیابتی تحت تیمار منیزیم بعد از چهار هفته مصرف خوراکی منیزیم با گروه دیابتی شاهد پس از چهار هفته با P<0.0001 کاهش معنی داری نشان داد، اما این تغییر در حیوانات سالم تحت تیمار منیزیم مشاهده نشد. در ارزیابی عملکرد حافظه، میانگین تاخیر زمانی ورود به محیط تاریک در دستگاه شاتل باکس به عنوان مبنای عملکرد حافظه در بازه های زمانی ۱، ۶، ۲۴ و ۴۸ ساعت و ۱ و ۲ هفته پس از سومین مرحله یعنی آموزش همراه با شوک، در کل ۶ بازه زمانی در بین دو گروه سالم شاهد و گروه دیابتی شاهد با P<0.001 معنی دار بود؛ تفاوت این مقادیر بین گروه دیابتی تحت تیمار منیزیم و سالم شاهد معنی دار نبود.
نتیجه گیری: نتایج حاکی از هم خوانی مناسبی بین درمان دیابت با منیزیم و به خصوص کاهش گلوکز سرم حیوانات دیابتی به حد طبیعی و نیز اصلاح عملکرد حافظه و به خاطر آوری بود. مصرف خوراکی و درازمدت منیزیم موجب افزایش توانایی حیوان برای ذخیره نمودن اطلاعات در انبارهای حافظه و افزایش قدرت به یاد آوری اطلاعات انبار شده در حیوانات دیابتی می گردد.