تاثیر نایسین A و بنزوات سدیم بر رفتار لیستریامونوستیوژنز و برخی از پارامترهای میکروبی و شیمیایی در فیله ماهی فیتوفاگ (Hypophtalmichtysmolitrix) نگه داری شده در دمای ۴ درجه سلسیوس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر نایسین A و بنزوات سدیم بر رفتار لیستریامونوستیوژنز و برخی از پارامترهای میکروبی و شیمیایی در فیله ماهی فیتوفاگ (Hypophtalmichtysmolitrix) نگه داری شده در دمای ۴ درجه سلسیوس دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر نایسین A و بنزوات سدیم بر رفتار لیستریامونوستیوژنز و برخی از پارامترهای میکروبی و شیمیایی در فیله ماهی فیتوفاگ (Hypophtalmichtysmolitrix) نگه داری شده در دمای ۴ درجه سلسیوس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر نایسین A و بنزوات سدیم بر رفتار لیستریامونوستیوژنز و برخی از پارامترهای میکروبی و شیمیایی در فیله ماهی فیتوفاگ (Hypophtalmichtysmolitrix) نگه داری شده در دمای ۴ درجه سلسیوس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر نایسین A و بنزوات سدیم بر رفتار لیستریامونوستیوژنز و برخی از پارامترهای میکروبی و شیمیایی در فیله ماهی فیتوفاگ (Hypophtalmichtysmolitrix) نگه داری شده در دمای ۴ درجه سلسیوس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : بهداشت مواد غذایی

تعداد صفحات :۱۷

در این مطالعه تاثیر نایسین A و بنزوات سدیم بر تعداد لیستریامونوستیوژنز، برخی پارامترهای میکروبی (باکتری های مزوفیل، باکتری های سرماگرا و باکتری های لاکتیک) و پارامترهای شیمیایی (عدد پراکسید و TVN) در فیله ماهی فیتوفاگ نگه داری شده در دمای ۴ درجه سلسیوس در زمان های صفر، ۳، ۶، ۹ و ۱۲ روز مورد ارزیابی قرار گرفت. به نسبت وزن اولیه فیله، مقدار تلقیح اولیه باکتری مشخص شده (۴ واحد لگاریتمی) و پس از اسپری نمودن سوسپانسیون باکتریایی و جذب آن به سطح فیله، نمونه ها به مدت ۱۵ دقیقه در محلول بنزوات سدیم ۲% قرار داده شده و بعد از قرار گرفتن در دمای ۴ درجه سلسیوس به مدت ۱۰ دقیقه، محلول نایسین A با غلظت ۰.۱۵ گرم بر کیلوگرم ماهی بر روی نمونه ها اسپری گردید. نتایج نشان داد که در نمونه دارای ترکیب نایسین A و بنزوات سدیم تعداد لیستریا مونوسیتوژنز از ۴.۱۲ به ۳.۶۶ واحد لگاریتمی کاهش یافت. این در حالیست که در نمونه های فاقد ماده نگه دارنده تعداد لیستریا مونوسیتوژنز تلقیح شده از ۴.۴۳ به ۵.۱۴ واحد لگاریتمی افزایش داشته است. جمعیت باکتری های مزوفیل در نمونه های حاوی ماده نگه دارنده (بصورت ترکیبی) و نمونه های فاقد نگه دارنده به تریتب از ۴.۳۹ به ۶.۷۹ و از ۴.۴۸ به ۷.۹۳ واحد لگاریتمی افزایش داشته است. جمعیت باکتری های سرماگرا در نمونه های حاوی ماده نگه دارنده و نمونه های فاقد ماده نگه دارنده از ۴.۱۶ به ۶.۷۲ و از ۴.۳۴ به ۷.۹۲ واحد لگاریتمی و جمعیت باکتری های لاکتیک نیز در تیمارهای ذکر شده به ترتیب از ۲.۷۴ به ۴.۰۸ و ۲.۹ به ۴.۷۸ واحد لگاریتمی افزایش داشته است. افزایش مقدار عدد پراکسید و TVN در تیمار نایسین و بنزوات سدیم در مقایسه با نمونه های تیمار تفاوت نشان داد. نتیجه گیری کلی نشان می دهد که اگرچه مواد نگه دارنده مورد استفاده در این تحقیق به هنگام استفاده در محیط کشت آزمایشگاهی، جمعیت لیستریا مونوسیتوژنز را به صفر می رسانند ولی به هنگام تلقیح باکتری در بافت ماهی، پارامترهای مختلف بر اثرات ضدمیکروبی مواد نگه دارنده تاثیرگذار می باشند.

کلید واژه: نایسین A، بنزوات سدیم، لیستریامونوستیوژنز، ماهی فیتوفاگ