مقاله بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان) دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان) :

مقاله بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۸ در علوم و فناوری چوب و جنگل (علوم کشاورزی و منابع طبیعی) از صفحه ۸۳ تا ۱۰۰ منتشر شده است.
نام: بررسی فلورستیک و کورولوژی گیاهان رویشگاه سرو خمره ای سورکش (فاضل آباد – گلستان)
این مقاله دارای ۱۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله رویشگاه سرو خمره ای
مقاله شکل زیستی
مقاله جغرافیای گیاهی
مقاله سورکش
مقاله فاضل آباد

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
رویشگاه سرو خمره ای با وسعت ۲۲۳ هکتار در ۲۰ کیلومتری جنوب شهرستان فاضل آباد، در ارتفاع ۸۲۰ تا ۱۶۸۰ متر از سطح دریا واقع شده است. مطالعه فلورستیک – فیزیونومیک منطقه به روش پیمایش زمینی نشان داد که در منطقه مورد مطالعه ۶۵ خانواده، ۱۴۷ جنس و ۱۷۳ گونه گیاهی وجود دارد که از این میان ۵ گونه بومی ایران می باشند. خانواده های Asteraceae (17 گونه)،Papilionaceae و Rosaceae، هر کدام ۱۳ گونه،Lamiaceae (۱۰ گونه)،Brassicaceae (۹ گونه)،Poaceae (۸ گونه)، Apiaceae،Boraginaceae و Caryophyllaceae هر کدام با ۶ گونه به همراه Scoropholariaceae با ۴ گونه مهم ترین خانواده های گیاهی موجود در منطقه هستند که در مجموع ۵۳۲ درصد از کل گونه ها را شامل می شوند. همی کریپتوفیت ها (۳۷ درصد)، فانروفیت ها (۲۴۸ درصد)، تروفیت ها (۲۰۸ درصد) و کریپتوفیت ها (۱۱ درصد) از مهم ترین گروه های ساختاری طیف زیستی منطقه به روش رانکایر بودند در حالی که در روش سوزوکی – آراکانه، همی کریپتوفیت های تک ساقه ای (۳۱۲ درصد)، تروفیت ها (۲۰۸ درصد) و درختان و درختچه های پهن برگ خزان کننده (۱۹ درصد) و ژئوفیت های ریزوم دار (۵۸ درصد) از مهم ترین اشکال زیستی محسوب می شوند. مطالعه کورولوژی منطقه بر اساس روش زهری نشان می دهد که گونه های متعلق به منطقه اروپا – سیبری (۲۴۳ درصد)، ایرانی – تورانی (۲۳۱ درصد)، پروانس هیرکانی (۱۱۶ درصد) و ناحیه اروپا – سیبری و ایرانی – تورانی (۸۷ درصد) از مهم ترین گروه های کورولوژیک موجود در منطقه بوده و سایر کوروتیپ ها از نظر اهمیت در مراتب بعدی قرار می گیرند.