بررسی اثر غلظت آلژنیک اسید (ارگوسان) بر رشد و بقای پست لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر غلظت آلژنیک اسید (ارگوسان) بر رشد و بقای پست لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر غلظت آلژنیک اسید (ارگوسان) بر رشد و بقای پست لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر غلظت آلژنیک اسید (ارگوسان) بر رشد و بقای پست لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر غلظت آلژنیک اسید (ارگوسان) بر رشد و بقای پست لاروهای میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : آبزیان و شیلات

تعداد صفحات :۱۳

محرک های ایمنی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از بیماری به شمار می روند. در این تحقیق اثر آلژنیک اسید بر روی فاکتورهای رشد از قبیل طول کل، افزایش وزن خشک و میزان بقا در مرحله پست لاروی PL15 میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) بررسی گردید. اثر آلژنیک اسید ۰.۵ درصد (تیمار ۱)، ۱ درصد (تیمار ۲) و ۲ درصد (تیمار ۳)، بعلاوه یک تیمار شاهد، جهت مقایسه مورد آزمایش قرار گرفت. با در نظر گرفتن ۴ تیمار و ۳ تکرار برای هر یک از آنها، ۱۲ سطل یکسان استفاده شد که به مقدار ۱۰ لیتر آبگیری و با تراکم ۱۰۰ پست لارو مرحله زوآ یک در لیتر ذخیره سازی گردید و لاروهای مورد آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی، تغذیه شدند. دوره آزمایش از مرحله زوآ یک تا PL15 بودکه در پایان روز ۲۵ جهت زیست سنجی و تعیین میزان بقا بررسی شدند. نتایج نشان داد که در مرحله پست لاروی PL 15 در تیمار های آزمایشی که از محرک ایمنی استفاده شد طول کل (mm) به ترتیب (۱۷.۱۵، ۱۷.۴۲ و ۱۷.۴۵) بوده و با تیمار شاهد۱۶.۶۸ که محروم از اضافه شدن محرک به جیره پایه بودند، اختلاف معنی داری را نشان دادند (P<0.05). اما در تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (P>0.05). در خصوص وزن خشک (mg) نیز در تیمار های آزمایشی به ترتیب مقادیر (۲.۸۵، ۲.۹۳ و ۲.۹۲) در مقایسه با تیمار شاهد ۲.۷۵ بدست آمد و همچنین میزان بقا به درصد نیز در پایان عملیات در تیمارهای آزمایشی نزدیک به هم (۷۸.۳۳، ۷۶.۳۳ و ۷۹.۶۷) در مقابل مقدار ۶۰.۳۳ برای تیمار شاهد محاسبه گردید که مطالعات اخیر حاکی از آن بود که تیمار های آزمایشی در هر ۳ غلظت نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی داری بودند (P<0.05). هر چند که نسبت به همدیگر تفاوت معنی داری در بین آنها مشاهده نشد (P>0.05). به هر حال استفاده از این فراورده در حداقل میزان در یک برنامه غذایی مطلوب در مرحله پست لاروی، می تواند ایمنی و به تبع آن رشد و بقای پست لاروها را جهت معرفی به استخرهای پرورشی بالا برد.

کلید واژه: آلژنیک اسید، رشد، بقا، میگوی سفید هندی، Fenneropenaeus indicus