بررسی اثر کورکومین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش سفید بزرگ دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر کورکومین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش سفید بزرگ دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر کورکومین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش سفید بزرگ دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر کورکومین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش سفید بزرگ دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر کورکومین بر حافظه فضایی کوتاه مدت و یادگیری و حافظه آزمون اجتنابی غیر فعال در موش سفید بزرگ دیابتی و تعیین نقش پراکسیداسیون لیپیدی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانشور

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه و هدف: کورکومین دارای آثار ضد دیابتی و آنتی اکسیدانتی و تقویت کننده حافظه است؛ لذا هدف بررسی حاضر، تعیین اثر تجویز درازمدت آن بر یادگیری و حافظه موش سفید بزرگ دیابتی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های سفید بزرگ به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با کورکومین (۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم)، دیابتی و دیابتی تحت درمان با کورکومین (۱۰ و ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. هفت روز پس از تزریق استرپتوزوتوسین، کورکومین به مدت پنج هفته تجویز شد. برای بررسی یادگیری و حافظه، آزمون های اجتنابی غیر فعال و ماز Y به کار رفتند؛ درباره بافت هیپوکامپ، میزان مالون دی آلدئید نیز تعیین شد.یافته ها: کاهش معنی دار تاخیر در حین عبور در موش های دیابتی (p<0.01) و دیابتی تحت تیمار با دوز پایین کورکومین (p<0.05) مشاهده شد و این پارامتر به طور معنی دار در گروه دیابتی تحت تیمار با دوز بالای دارو بیشتر از گروه دیابتی بود (p<0.05)؛ به علاوه، درصد تناوب در حیوانات دیابتی به طور معنی دار کمتر از گروه کنترل بود (p<0.05) و این پارامتر در گروه های دیابتی تحت تیمار با دوز بالای دارو بیشتر از گروه دیابتی بود (p<0.05)؛ همچنین، درمان با کورکومین در دوز بالا میزان مالون دی آلدئید را به صورت معنادار کاهش داد (p<0.05).نتیجه گیری: تجویز درازمدت کورکومین به میزان ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم موجب تقویت توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها در حیوانات دیابتی شده، بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت را به دنبال دارد.

کلید واژه: کورکومین، یادگیری، حافظه، دیابت قندی، استرپتوزوتوسین، پراکسیداسیون لیپیدی