تخصیص بهینه افت مجاز در زیرواحدهای سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت – آبپاش متحر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تخصیص بهینه افت مجاز در زیرواحدهای سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت – آبپاش متحر دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تخصیص بهینه افت مجاز در زیرواحدهای سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت – آبپاش متحر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تخصیص بهینه افت مجاز در زیرواحدهای سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت – آبپاش متحر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تخصیص بهینه افت مجاز در زیرواحدهای سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت – آبپاش متحر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)

تعداد صفحات :۱۸

به منظور کسب یکنواختی پخش و راندمان کاربرد آب قابل قبول، باید مجموع افت های اختصاص یافته به زیرواحدهای سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت – آبپاش متحرک از ۲۰ درصد فشار آبپاشی که با فشار متوسط کار می کند تجاوز ننماید. با وجود این که در برخی نوشته ها اختصاص دادن قسمت عمده افت مجاز به لترال ها توصیه شده، ولی تاکنون معیار علمی و دقیقی جهت تعیین چگونگی تخصیص این افت بین مانیفلد و لترال ها جهت به حداقل رساندن هزینه های طراحی این سیستم تدوین نشده است. در این مطالعه، با در نظر گرفتن شرایط رایج طراحی این نوع سیستم آبیاری در ایران و همچنین رعایت اصول هیدرولیکی، یک آنالیز طراحی جهت بهینه سازی سیستم بر اساس مقدار افت مجاز اختصاص یافته به مانیفلد و لترال ها انجام شد، به گونه ای که سیستم بیشترین سطح ممکن را با صرف کمترین وزن لوله آبیاری کند. تیمارهای طراحی در این تحقیق شامل ۱۳ شیب متمایز برای لترال و مانیفلد (بین ۱۰% تا ۱۰-%) و همچنین افت فشار مجاز اختصاصی به مانیفلد شامل ۲.۵، ۵، ۷.۵، ۱۰، ۱۲.۵، ۱۵ و ۱۷.۵ درصد بودند. به این ترتیب، با انجام طراحی های لازم توسط یک برنامه کامپیوتری، قطر و طول لوله های مانیفلد و لترال، وزن لوله های پلی اتیلن مورد نیاز و همچنین سطح زیر کشت ممکن برای هر ترکیب برآورد گردید. در کلیه طراحی های صورت گرفته، نسبت وزن لوله مصرفی به مساحت آبیاری شده به عنوان معیار تشخیص بهترین درصد افت اختصاصی به لترال ها و مانیفلد در نظرگرفته شد. به طور کلی، نتایج نشان داد که درصد افت فشار مجاز اختصاص داده شده به مانیفلد و لترال ها در یک زیر واحد آبیاری تاثیر زیادی بر هزینه های سیستم دارد و مقدار درصد افت مجاز بهینه مانیفلد تابعی از شیب مانیفلد و شیب لترال هاست.

کلید واژه: آبیاری تحت فشار، سیستم کلاسیک ثابت، لترال، مانیفلد، افت اصطکاکی مجاز