تاثیر کاربرد بافت همبند کام به عنوان غشاء به همراه استخوان معدنی با کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر کاربرد بافت همبند کام به عنوان غشاء به همراه استخوان معدنی با کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر کاربرد بافت همبند کام به عنوان غشاء به همراه استخوان معدنی با کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر کاربرد بافت همبند کام به عنوان غشاء به همراه استخوان معدنی با کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر کاربرد بافت همبند کام به عنوان غشاء به همراه استخوان معدنی با کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۲۲

مقدمه: درمان های رژنراتیو پریودنتال به صورت ترکیبی از کاربرد پلاسمای غنی از پلاکت (PRP یا Platelet- rich plasma) استخوان معدنی با منشا گاوی (ABBM یاAnorganic bovine bone mineral ) و رژنراسیون هدایت شده بافتی (GTR یاGuided tissue regeneration ) سبب افزایش حد چسبندگی در مقایسه با دبریدمان از طریق فلپ شده اند. تاکنون اطلاعاتی از کاربرد PRP در کنار بافت همبند کام به عنوان غشاء وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی کارایی بافت همبند کام (CTG یاConnective tissue graft ) به عنوان غشاء و ABBM در حضور و عدم حضور PRPدر درمان ضایعات داخل استخوانی آلوئول بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، ۱۵ جفت ضایعه داخل استخوانی در ۱۵ بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن به طور تصادفی و Split mouth تحت درمان با PRP+ABBM+CTG (گروه آزمون) و ABBM+CTG گروه شاهد قرار گرفتند. پارامترهای کلینیکی شامل تغییرات عمق پاکت، حد چسبندگی کلینیکی، موقعیت مارجین لثه، موقعیت کرست استخوان و عمق ضایعه تا کرست و عمق ضایعه تا سازه آکریلی قبل و ۶ ماه بعد از درمان طی جراحی بازبینی ارزیابی شد. جهت مقایسه میانگین هر یک از متغیرها بین دو گروه، از آزمون پارامتریک t مستقل و برای مقایسه میانگین هر یک از متغیرها قبل و بعد از درمان در هر گروه از آزمون Paired-t استفاده شد(a= 0.05) .یافته ها: تفاوت معنی داری در پارامترهای مورد بررسی قبل و ۶ ماه بعد از درمان بین دو گروه مشاهده نشد. بعد از ۶ ماه گروه آزمون کاهش میانگین عمق پروب ۲.۸±۰.۸ (p value < 0.0001) میلی متر، تغییر در حد چسبندگی ۲.۵±۰.۲ (p value < 0.0001) میلی متر و پر شدن ضایعه استخوانی ۲.۶±۰.۴ میلی متر (p value < 0.0001) را نشان داد. در گروه شاهد کاهش میانگین عمق پروب ۳±۰.۴ میلی متر (p value < 0.0001)، تغییر در حد چسبندگی ۲.۷±۰.۸ میلی متر (p value < 0.0001) و پر شدن ضایعه استخوانی ۲.۷±۱.۳ میلی متر (p value < 0.0001) بود.نتیجه گیری: بر اساس پژوهش حاضر هر دو گروه درمانی CTG+ABBM+PRP و CTG+ABBM در درمان ضایعات داخل استخوانی موثر بودند و PRP نتوانست نقش مضاعفی در بهبود پارامترهای بالینی مورد بررسی ایفا نماید. همچنین بافت همبند کام توانست به عنوان غشاء در درمان رژنراتیو ضایعات داخل استخوانی موثر باشد.

کلید واژه: بافت همبند، رژنراسیون هدایت شده بافتی، پلاسمای غنی از پلاکت، پریودنشیم