مقاله بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین :

مقاله بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۴ در فصلنامه خانواده پژوهی از صفحه ۳۵۰ تا ۳۵۷ منتشر شده است.
نام: بررسی اثر آموزش توجه شنیداری – موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله گوش دادن فعال
مقاله الگوهای ارتباطی
مقاله آموزش توجه شنیداری
مقاله موسیقایی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
در این پژوهش اثر آموزش توجه شنیداری بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین در بین دانشجویان متاهل دانشگاه شهید بهشتی بررسی شد. نمونه پژوهش شامل ۴۰ نفر (۲۰ زوج) بود که از طریق آگهی برای شرکت در این تحقیق داوطلب شدند. به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آموزشی و کنترل ۲۰ نفره (۱۰ زوج) قرار گرفتند. آموزش توجه و گوش دادن فعال به ساختارهای موسیقی شامل ریتم، ملودی، ارکستراسیون و هارمونی به عنوان روش مداخله به کار برده شد. دو پرسشنامه الگوهای ارتباطی و مهارت های شنیداری به عنوان ابزارهای تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمون t مستقل بر روی تفاضل نمره های پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل و آزمایش نشان داد، بین دو گروه، تفاوت معناداری در سطح p<0.05 وجود دارد. با این توضیح که آموزش توجه شنیداری ـ موسیقایی در کاهش موانع شنیداری، افزایش مهارت های شنیداری و بهبود الگوهای ارتباطی، موثرتر و کارآمدتر است. عامل جنسیت در توجه شنیداری ـ موسیقایی تاثیر معناداری نداشت.