مقاله اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی :

مقاله اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان از صفحه ۲۲ تا ۳۰ منتشر شده است.
نام: اثر تیمار در تاریکی بر آستانه تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله تشنج کلونیک جنرالیزه
مقاله تیمار در تاریکی
مقاله پنتیلن تترازول

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: صرع در واقع یک اختلال عصبی رفتاری پیچیده ناشی از قابلیت تحریک پذیری غیرطبیعی سلول های عصبی در نواحی مختلف مغز می باشد. با توجه به نقش ورودی های حسی برای تکامل ارتباطات عصبی در قشر بینایی، در این مطالعه نقش تیمار در تاریکی در بروز تشنج کلونیک جنرالیزه که ناشی از تغییر تحریک پذیری مغز می باشد، مورد مطالعه قرار گرفت.
روش بررسی: جهت تعیین آستانه تشنج، پنتیلن تترازول ۰۵ درصد به حیوانات گروه کنترل و حیواناتی که از زمان تولد به مدت ۳۰ تا ۴۰ روز در تاریکی کامل قرار داشتند، به صورت داخل وریدی تزریق گردید. همچنین جهت بررسی میزان بروز تشنج کلونیک ناشی از تزریق، این دارو با دوز ۸۰ میلی گرم در کیلوگرم به صورت زیر پوستی به حیوانات هر دو گروه تزریق گردید و وقوع تشنج کلونیک جنرالیزه و زمان تاخیر آن مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج ما نشان داد که بین آستانه تشنج کلونیک گروه کنترل و گروه تیمار در تاریکی (DR)، اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما میزان وقوع تشنج کلونیک در گروهDR کمتر و زمان تاخیر تشنج در این گروه به طور معنی داری بالاتر می باشد. در مورد تشنج تونیک- کلونیک اختلافی بین دو گروه دیده نشد.
نتیجه گیری: علی رغم وجود شواهدی مبنی بر افزایش استعداد صرع زایی در قشر بینایی توسط محرومیت از نور، در حیوانات تیمار شده در تاریکی، نوعی حفاظت در مقابل تشنج مشاهده می شود. احتمال دارد در این رابطه عواملی نظیر ملاتونین نقش داشته باشند.