مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلر – درایکورس و بارکلی بر بهبود مولفه های محیط خانواده در خانواده های دارای فرزندان با اختلال سلوک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلر – درایکورس و بارکلی بر بهبود مولفه های محیط خانواده در خانواده های دارای فرزندان با اختلال سلوک دارای ۳۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلر – درایکورس و بارکلی بر بهبود مولفه های محیط خانواده در خانواده های دارای فرزندان با اختلال سلوک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلر – درایکورس و بارکلی بر بهبود مولفه های محیط خانواده در خانواده های دارای فرزندان با اختلال سلوک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلر – درایکورس و بارکلی بر بهبود مولفه های محیط خانواده در خانواده های دارای فرزندان با اختلال سلوک :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مطالعات روانشناسی بالینی

تعداد صفحات :۳۲

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی دو روش آموزش والدین استپ (با رویکرد آدلر – درایکورس) و بارکلی (با رویکرد رفتاری) بر بهبود مولفه های محیط خانواده، خانواده های دارای کودکان با اختلال سلوک است. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی، از میان ۵ مدرسه پسرانه منطقه ۷ تهران، والدین ۳۰ کودک دبستانی که بر اساس پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) واجد ملاک های تشخیصی اختلال سلوک بودند، انتخاب و والدین آنها به طور مساوی و تصادفی در سه گروه قرار گرفتند و در نهایت با افت آزمودنی، نتایج ۱۳ نفر والدین در گروه رفتاری، ۱۱ نفر در گروه آدلر – درایکورس و ۱۱ نفر در گروه گواه مورد بررسی قرارگرفتند. به منظور سنجش محیط خانواده از پرسشنامه محیط خانواده موس و موس (۱۹۹۳) استفاده شد و برای تحلیل داده ها، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، در گروه آدلر – درایکورس کاهش معناداری در عامل تعارض و کنترل و افزایش معناداری در عامل جهت گیری فرهنگی و تاکید اخلاقی مذهبی نسبت به گروه گواه مشاهده شد. با این حال، در گروه رفتاری تنها در عامل تعارض نسبت به گروه گواه تفاوت دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به نقش محیط خانواده در شکل گیری اختلال سلوک در کودکان، اثربخشی بیشتر روش آدلری بیانگر اهمیت این روش در اتخاذ راهبردهای درمانی مناسب برای اختلال سلوک است. با این حال انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه با در نظر گرفتن نقش متغیرهای موثر ضروری به نظر می رسد.

کلید واژه: آموزش والدین، استپ، آدلر – درایکورس، بارکلی، اختلال سلوک، محیط خانواده