دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین :
مقاله اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در اسفند ۱۳۸۸ در مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران از صفحه ۶۹۹ تا ۷۰۶ منتشر شده است.
نام: اثر ترکیب و میزان فعالیت بدنی بر سطح اینترلوکین های ۶ و ۱۸ و پروتئین التهابی C و ارتباط آنها با شاخص مقاومت به انسولین
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله چاقی
مقاله مقاومت به انسولین
مقاله میزان فعالیت بدنی
مقاله نشانگرهای التهابی
چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: مقاومت به انسولین نقطه مشترک بسیاری از بیماری های التهابی است و با سطوح بالاتر از حد طبیعی نشانگرهای آن قابل شناسایی است. هدف از پژوهش حاضر تعیین عامل قوی تر در بروز مقاومت به انسولین از بین بی-تحرکی جسمانی و چاقی با توجه به تغییر سطح سرمی نشانگرهای آن پروتئین التهابی و اینترلوکین ها ۶ و ۸ بود.
مواد و روش ها: ۳۲ مرد با میانگین سن ۲۵۲±۲۴۸۱ سال، قد ۶۸۵±۱۷۵۵ سانتی متر و توده بدن ۲۰۱۱±۸۱۷۷ کیلوگرم در این مطالعه شرکت کردند. میزان فعالیت بدنی آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی مشخص شد. آزمودنی ها بر اساس میزان فعالیت بدنی و نمایه توده بدن به چهار گروه چاق فعال، چاق غیرفعال، لاغر فعال و لاغر غیرفعال تقسیم شدند. نمونه خون در ساعت ۸ صبح برای تعیین غلظت ناشتای مقادیر اینترلوکین ها ۶ و ۸ و پروتئین التهابی، گلوکز و انسولین سرم گرفته شد.
یافته ها: افراد چاق دارای سطوح بالاتر اینترلوکین ها ۶ و ۸ و پروتئین التهابی سرم نسبت به افراد لاغر بودند. هیچ تفاوتی در سطح استراحتی نشانگرهای التهابی در افراد لاغر فعال و لاغر غیرفعال دیده نشد. در مقابل، میانگین سطح استراحتی IL-18 در افراد چاق فعال و غیرفعال تفاوت معنی داری داشت (P=0.031). سطح سرمی اینترلوکین ها ۶ و ۸ و پروتئین التهابی، انسولین و HOMA در آزمودنی های گروه چاق غیر فعال با گروه های لاغر فعال و لاغر غیرفعال تفاوت معنی داری داشت. از بین شاخص های التهابی، IL-18 همبستگی قوی تری با شاخص مقاومت به انسولین داشت (P=0.001 r=0.54).
نتیجه گیری: چاقی عامل قوی تری نسبت بی تحرکی جسمانی در بروز مقاومت به انسولین است. از طرف دیگر، فعالیت بدنی دارای اثر ضد التهابی است و می تواند اثر چاقی را در بروز مقاومت به انسولین کاهش دهد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
