بررسی نقش اپی ژنتیکی ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی ناشی از داروی زولدرونیک اسید


در حال بارگذاری
بررسی نقش اپی ژنتیکی ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی ناشی از داروی زولدرونیک اسید
23 اکتبر 2022
فایل ورد و پاورپوینت
2120
2 بازدید
۷۹,۷۰۰ تومان
خرید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی نقش اپی ژنتیکی ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی ناشی از داروی زولدرونیک اسید دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی نقش اپی ژنتیکی ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی ناشی از داروی زولدرونیک اسید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی نقش اپی ژنتیکی ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی ناشی از داروی زولدرونیک اسید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی نقش اپی ژنتیکی ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی ناشی از داروی زولدرونیک اسید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم پزشکی مدرس، آسیب شناسی زیستی (علوم پزشکی مدرس)

تعداد صفحات :۱۴

هدف: زولدرونیک اسید به عنوان یکی از درمان های بیماری استئوپورز در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی نقش دارد. با این حال مکانیسم اثر این دارو در القای تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانشیمی هنوز به خوبی شناخته نشده است. بر این اساس در این تحقیق تاثیر زولدرونیک اسید روی متیلاسیون پروموتر ژن های RUNX2 و DLX5 ارزیابی شد.مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی پس از جداسازی و تکثیر، تحت تیمار ضربانی با زولدرونیک اسید با غلظت نهایی ۵ میکرومولار به مدت ۳ ساعت قرار گرفتند و به مدت ۳ هفته در محیط تمایزی کشت داده شدند. استخراج DNA در هفته های اول، دوم و سوم تمایز استئوبلاستیک و همچنین از سلول های بنیادی مزانیشیمی صورت گرفت. پس از تیمار DNA با سدیم بی سولفیت، آزمایش PCR اختصاصی متیلاسیون با استفاده از آغازگرهای متیله و غیر متیله به منظور ارزیابی متیلاسیون پروموتر ژن های RUNX2 و DLX5 انجام شد.نتایج: نتایج آزمایش PCR اختصاصی متیلاسیون با آغازگرهای متیله و غیرمتیله برای ژن های RUNX2 و DLX5 در سلول های تمایز یافته استئوبلاستی و سلول های بنیادی مزانشیمی مثبت بود. بر این اساس وضعیت متیلاسیون ناحیه پروموتری ژن های RUNX2 و DLX5 نشان دهنده متیلاسیون ناکامل است.نتیجه گیری: ژن های RUNX2 و DLX5 در تمایز استئوبلاستیک ناشی از داروی زولدرونیک اسید تغییر آرایش متیلاسیون نمی دهند. نتایج بررسی حاضر نشان داد که زولدرونیک اسید به واسطه مکانیسم های اپی ژنتیکی به ویژه متیلاسیون پروموتر منجر به تمایز استئوبلاستیک سلول های بنیادی مزانیشیمی نمی شود. بر این اساس، مکانیسم اثر داروی زولدرونیک اسید در سلول های بنیادی مزانشیمی در القای تمایز می تواند یک مسیر مستقل از تغییرات اپی ژنتیکی در این دو ژن باشد.

کلید واژه: زولدرونیک اسید، متیلاسیون DNA، سلول های بنیادی مزانشیمی، تمایزاستئوبلاستی

  راهنمای خرید:
  • در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.