مقایسه مدل ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیجینگ با سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از روش MIRU-VNTR

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه مدل ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیجینگ با سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از روش MIRU-VNTR دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه مدل ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیجینگ با سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از روش MIRU-VNTR  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه مدل ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیجینگ با سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از روش MIRU-VNTR،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه مدل ژنتیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیجینگ با سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با استفاده از روش MIRU-VNTR :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب جنوب

تعداد صفحات :۱۶

زمینه: اخیرا نشان داده شده است که سوش های میکوباکتریوم توبرکلوزیس ژنوتایپ بیجینگ، رابطه مستقیمی با مقاومت دارویی دارند. بنابراین روشی ساده و سریع برای تشخیص و تمایز ایزوله های خانواده بیجینگ مورد نیاز می باشد. هدف از ین مطالعه، ارزیابی قدرت تمایز لوکوس های مختلف دو روش ۱۵ MIRU-VNTR و ۱۲ MIRU-VNTR بری سویه های بیجینگ و مقایسه آن با سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشد.مواد و روش ها: ابتدا ۱۰۵ سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با روش های اسپولیگوتایپینگ شناسایی شدند، سپس با روش های ۱۲ و ۱۵ لوکوس MIRU-VNTR مورد آنالیز ژنومی قرار گرفتند و تنوع آللی هر یک از لوکوس ها با استفاده از آزمون (HGI) HunterGaston Discriminatory Index محاسبه شد.یافته ها: از ۱۰۵ سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با روش اسپولیگوتایپینگ، ۲۰ سویه بیجینگ شناسایی شد (۱۹.۰۵ درصد). بررسی با روش ۱۲ و ۱۵ لوکوس MIRU-VNTR در کل سویه ها نشان داد که ۱۱ لوکوس جزء لوکوس های بسیار افتراق دهنده بودند. (HGI³۰.۶) که از بین آن ها لوکوس QUB26 بالاترین قدرت تمایز را داشت (۰.۸۴=HGI). تعداد تکرارها در لوکوس QUB11b بری سویه های بیجینگ اختصاصی بود. تنها لوکوس بسیار افتراق دهنده برای سویه های بیجینگ، MIRU16 بود. لوکوس های QUB26، Mtub21،MIRU39 ، MIRU27، MIRU23 و MIRU26 جز لوکوس های افتراق دهنده متوسط (۰.۶<HGI<0.4) و سایر لوکوس ها برای سویه های بیجینگ قدرت تمایز ضعیفی داشتند (HGI<0.4).نتیجه گیری: روش ۱۲ و ۱۵ لوکوس MIRU-VNTR ساده و سریع هستند و برای تمایز سویه های بیجینگ از سایر سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مناسب می باشند، اما برای تمایز بین سویه های مختلف بیجینگ مناسب نمی باشند و الگوهای به دست آمده تقریبا مشابهند. قدرت افتراق روش ۱۵ لوکوسی بری تمایز سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بالاتر از روش ۱۲ لوکوسی بود.

کلید واژه: MIRU-VNTR، مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، ژنوتایپ بیجینگ، سل