مقایسه تاثیر اعمال فشار مثبت مداوم راه هوایی با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر اعمال فشار مثبت مداوم راه هوایی با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر اعمال فشار مثبت مداوم راه هوایی با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر اعمال فشار مثبت مداوم راه هوایی با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر اعمال فشار مثبت مداوم راه هوایی با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: انواع مختلف دستگاه های تولید فشار مثبت راه هوایی (Continuous positive airway pressure یا CPAP) در درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان به کار می رود که برای هر یک از آن ها بر اساس مکانیسم تولید فشار ویژگی ها و مزیت هایی مطرح شده است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر کاربرد CPAP با دو دستگاه Bubble CPAP و Medijet CPAP همراه با تزریق سورفاکتانت در ساعات اولیه تولد در درمان این سندرم بود.روش ها: ۴۴ نوزاد با سن حاملگی ۲۹ تا ۷/۶ ۳۳ هفته با علایم بالینی سندرم دیسترس تنفسی که نیاز به اکسیژن با غلظت بیش از ۲۱ درصد داشتند به صورت تصادفی در دو گروه دریافت Bubble CPAP و Medijet CPAP قرار گرفتند. در صورتی که ظرف ۳۰ تا ۶۰ دقیقه اول تولد با CPAP معادل ۸ سانتی متر آب، برای حفظ مقادیر O2 در محدوده مورد نظر به FIO2 بیشتر از ۴۰ درصد نیاز بود، سورفاکتانت تزریق شد و نوزاد دوباره روی CPAP قرار می گرفت. با ادامه نیاز به درمان با CPAP و FIO2 بیشتر از ۳۰ درصد دو دوز دیگر سورفاکتانت در فواصل زمانی ۱۲ ساعت تجویز شد. در صورت بروز علایم بالینی یا آزمایشگاهی دیسترس تنفسی نوزاد تحت تهویه مکانیکی قرار گرفت. سیر بالینی و عوارض بیماری در دو گروه با هم مقایسه شد.یافته ها: مدت زمان درمان با CPAP و دریافت اکسیژن (بر حسب ساعت) در گروه Bubble CPAP با گروه Medijet CPAP تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب ۴۷±۲۵.۷ در برابر ۴۶.۷±۲۲.۴ با P=0.874 و ۱۵۸.۷±۱۹۱.۹ در برابر ۱۴۴±۱۶۵.۹ با P=0.702). همچنین بین دو گروه از نظر نیاز به تهویه مکانیکی و دوز دوم و سوم سورفاکتانت و بروز بیماری مزمن ریوی و پنوموتوراکس تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن تعداد اندک مطالعات کارآزمایی بالینی موجود و نتایج آن ها برای اثبات تاثیر یکسان کاربرد دو روش Bubble CPAP و Medijet CPAP همزمان با تزریق سورفاکتانت در درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان و بروز عوارض، مطالعات بزرگ دیگری باید انجام گیرد.

کلید واژه: سندرم دیسترس تنفسی، نوزاد، Bubble CPAP، Medijet CPAP