مقاله بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ دارای ۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ :

مقاله بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۸ در نامه علوم اجتماعی از صفحه ۵۷ تا ۸۵ منتشر شده است.
نام: بازنمایی شهر از دیدگاه انسان شناختی در میدان ادبی ایران در آثار غلامحسین ساعدی در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰
این مقاله دارای ۲۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله انسان شناسی ادبیات
مقاله ادبیات داستانی
مقاله آثار ادبی
مقاله بازنمایی شهر
مقاله میدان ادبی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
ادبیات، تولیدی اجتماعی است که با مطالعه آن میتوان به عناصر جدیدی از حیات فرهنگی و اجتماعی هر جامعه دست یافت. هر چند ادبیات داستانی در جهت کشف و توضیح جهان از زاویه خاص به مساله می نگرد، اما به بازتاب بیرونی و درونی مولف قابل کاهش نیست؛ بلکه ادبیات بازنمایی خلاق آن هاست. پرسش اساسی این پژوهش درک وضعیت میدان ادبی و بازنمایی شهر در آثار ادبی ساعدی، در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ است. پژوهشگران این مقاله از میان آثار این نویسنده، سه داستان را که به توضیح و توصیف فضای شهری و مو قعیتهای شکل گرفته پرداخته اند، انتخاب کرده و پس از مطالعه آن ها به بررسی نظم منطقی در آثار این نویسنده پرداخته اند. آثار ادبی دهه های۴۰ و ۵۰ جزو دوران شکوفایی داستان نویسی ایران محسوب می شوند. برای تحلیل وضعیت میدانی ادبی ایران در آن مقطع زمانی، ساختارگرایی پیر بوردیو به عنوان زمینه نظری پژوهش انتخاب گردید. روش شناسی این مطالعه همان روش شناسی نظریه ادبی بوردیو است، که در آن بررسی تقابل میان تبیینات امیکی (رویکرد از درون) و اتیکی (رویکرد از بیرون) برای تحلیل آثار ادبی و هنری ساعدی مورد نظر قرار گرفته است. این پژوهش از نوع اسنادی است که در سه سطح تاریخی – سیاسی، اقتصادی – اجتماعی و ادبی ارایه شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ساعدی به فضای بیرونی شهر توجه چندانی ندارد، بلکه بیشتر به فضای کارکردی نمادین و فرایند معنایابی در جهت همبسته کردن عناصر نمادین با فضا توجه دارد.