تاثیر تمرینات هوازی و بی هوازی بر هورمون های تولیدمثل، کورتیزول و پرولاکتین مردان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تمرینات هوازی و بی هوازی بر هورمون های تولیدمثل، کورتیزول و پرولاکتین مردان دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تمرینات هوازی و بی هوازی بر هورمون های تولیدمثل، کورتیزول و پرولاکتین مردان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تمرینات هوازی و بی هوازی بر هورمون های تولیدمثل، کورتیزول و پرولاکتین مردان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تمرینات هوازی و بی هوازی بر هورمون های تولیدمثل، کورتیزول و پرولاکتین مردان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پزشکی جندی شاپور

تعداد صفحات :۱۲

بی هوازی بر هورمون های سیستم تولید مثل مردان غیرورزشکار است. روش بررسی: به این منظور ۴۵ نفر از دانشجویان غیرورزشکار به عنوان آزمودنی های این تحقیق انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه هوازی، بی هوازی و کنترل تقسیم شدند. این هورمون ها شامل هورمون تستسترون، محرک فولیکولی، لوتئینی، کورتیزول و پرولاکتین است. در ابتدا از سه گروه، نمونه خونی گرفته شد، سپس گروه هوازی و بی هوازی به انجام فعالیت پرداختند. نحوه فعالیت به این صورت بود که گروه هوازی با ۶۵ درصد VO2max و گروه بی هوازی با ۱۰۰ درصد VO2max و تا سرحد واماندگی به تمرین ادامه دادند و گروه کنترل، هیچ گونه فعالیتی نداشت.یافته ها: نتایج تحقیق حاکی از افزایش معنادار (P<0.05) هورمون های تستسترون، کورتیزول و پرولاکتین متعاقب فعالیت هوازی و بی هوازی بود. هورمون لوتئینی در اثر فعالیت بی هوازی، افزایش معنادار و در اثر فعالیت هوازی تغییر معناداری نداشت. همچنین، هورمون محرک فولیکولی تغییر معناداری در اثر فعالیت هوازی و بی هوازی نشان نداد.نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که ارتباط بین هورمون های تستسترون و لوتئینی در گروه هوازی، که دلیل بر کارکرد نرمال محور هیپوتالاموسی هیپوفیزی بیضه ای (HPG) است، برقرار نبوده که می تواند دلیل احتمالی بر پایین بودن هورمون تستسترون به صورت مزمن در ورزشکاران استقامتی باشد. همچنین افزایش معنا دار هورمون کورتیزول و پرولاکتین در دو گروه تجربی، طبق تحقیقات قبلی انجام شده نیز می تواند دلیل احتمالی دیگری بر این مدعا باشد.

کلید واژه: هوازی، بی هوازی، تستسترون، محرک فولیکولی، لوتئینی،کورتیزول، پرولاکتین