بررسی تاثیر دو روش بیهوشی داخل وریدی و استنشاقی بر میزان بی قراری پس از عمل در کودکان مراجعه کننده برای انجام خدمات دندانپزشکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تاثیر دو روش بیهوشی داخل وریدی و استنشاقی بر میزان بی قراری پس از عمل در کودکان مراجعه کننده برای انجام خدمات دندانپزشکی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تاثیر دو روش بیهوشی داخل وریدی و استنشاقی بر میزان بی قراری پس از عمل در کودکان مراجعه کننده برای انجام خدمات دندانپزشکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تاثیر دو روش بیهوشی داخل وریدی و استنشاقی بر میزان بی قراری پس از عمل در کودکان مراجعه کننده برای انجام خدمات دندانپزشکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تاثیر دو روش بیهوشی داخل وریدی و استنشاقی بر میزان بی قراری پس از عمل در کودکان مراجعه کننده برای انجام خدمات دندانپزشکی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۹

مقدمه: بی قراری بعد از عمل جراحی پدیده شایعی در کودکان است. از جمله فاکتورهای مستعد کننده احتمالی بی قراری، نوع بیهوشی است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش بیهوشی استنشاقی و داخل وریدی در کودکان کاندید بیهوشی عمومی بر بی قراری آنها در اتاق ریکاوری بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر یک سوکور تعداد ۵۶ کودک زیر ۶ سال به صورت تصادفی به دو گروه ۲۸ نفری تقسیم شدند. نگهداری بیهوشی در گروه اول به صورت داخل وریدی (پروپوفول، الفنتانیل) و در گروه دوم به صورت استنشاقی (نیتروس اکسید، ایزوفلوران) بود. بعد از به هوش آمدن کودک در اتاق ریکاوری با استفاده از مقیاس مورد نظر (PAED) بی قراری کودک هر ۱۰ دقیقه یک بار تا زمان ۶۰ دقیقه اندازه گیری شد. اطلاعات حاصله با کمک نرم افزار SPSS و آزمون t-test،chi-squre و ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفتند (a=0.05).یافته ها: میزان بی قراری در دقیقه ۱۰ در گروه بیهوشی وریدی ۱۲.۸۵ و در گروه استنشاقی ۱۰.۵۱ بود، که به طور معنی داری در گروه وریدی بیشتر از استنشاقی بود اما بین دو گروه مورد مطالعه از نظر بروز بی قراری تفاوت معنی داری دیده نشد (p value=0.241) میزان بی قراری در دو گروه با سن ارتباط معکوس داشته و در کودکان کم سن بیشتر بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد تصمیم گیری برای انتخاب روش بی هوشی نباید بر مبنای بروز بی قراری باشد. بررسی عوامل دیگری به غیر از روش بیهوشی در بروز بی قراری کودکان توصیه می شود.

کلید واژه: بی قراری، بیهوشی داخل وریدی، بیهوشی استنشاقی