مقایسه پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های پیش ساز عصب مشتق از آن ها به موش های صحرایی مبتلا به ضایع نخاعی از طریق تزریق دمی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های پیش ساز عصب مشتق از آن ها به موش های صحرایی مبتلا به ضایع نخاعی از طریق تزریق دمی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های پیش ساز عصب مشتق از آن ها به موش های صحرایی مبتلا به ضایع نخاعی از طریق تزریق دمی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های پیش ساز عصب مشتق از آن ها به موش های صحرایی مبتلا به ضایع نخاعی از طریق تزریق دمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی و سلول های پیش ساز عصب مشتق از آن ها به موش های صحرایی مبتلا به ضایع نخاعی از طریق تزریق دمی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : (علوم تشریح ایران) Anatomical sciences journal

تعداد صفحات :۱۰

هدف: پیوند (Marrow MesenchymalStem Cells) MSCs و پیش سازهای شبه عصبی مشتق از آن ها (NLPs: Neural like progenitors) به مدل ضایعه نخاعی و زنده مانی، مهاجرت و توانمندی های تمایزی این سلول ها در حیوانات مدل.مواد روش ها: NLPs از MSCs (القا شده با bFGF, hEGF و رتینوییک اسید) به دست آمده و با استفاده از روش های فلوسیتومتری و رنگ آمیزی ایمونو فلورسنس تجزیه و تحلیل شد. سپس سلول های MSCs و NLPs به موش های دچار ضایعه نخاعی از طریق ورید دمی تزریق شدند. همچنین محل ضایعه نیز با داربست کلاژنی پر شد. آزمون های رفتاری به صورت هفته ای تا ۵ هفته بعد از پیوند انجام شد.یافته ها: روند بهبود حرکتی و حسی حیوانات پس از پیوند سلولی طی پنج هفته مطالعه شد. هیچ گونه تغییر قابل توجهی در زمینه بهبود وضعیت عملکرد نخاع پس از پیوند سلولی در حیوانات مورد مطالعه مشاهده نشد. همچنین با استفاده از روش ایمونوفلورسنس و آنتی بادی های (Human neuclaer antigen) HNU و BrdU زنده مانی و مهاجرت سلول ها در مقاطع بافتی بررسی شد و در مجاورت بخش های سری-دمی محل ضایعه سلول های پیوند شده قابل ردیابی بود.نتیجه گیری: با وجود بیان نشانگرهای اختصاصی نورونی در محل ضایعه توسط MSCs و NLPs این سلول ها نمی توانند موجب بهبود کامل ضایعات نخاعی شوند و هنوز سوالات بسیار زیادی در مورد مکانیسم عملکرد این سلول ها وجود دارد که باید به آن پاسخ داد.

کلید واژه: سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های پیش ساز شبه عصبی، ضایعه نخاعی، موش صحرایی، داربست کلاژنی