اثر امواج کم فرکانس اولتراسوند بر روی زخم های پای دیابتی به همراه استئومیلیت در یک کارآزمایی بالینی تصادفی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر امواج کم فرکانس اولتراسوند بر روی زخم های پای دیابتی به همراه استئومیلیت در یک کارآزمایی بالینی تصادفی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر امواج کم فرکانس اولتراسوند بر روی زخم های پای دیابتی به همراه استئومیلیت در یک کارآزمایی بالینی تصادفی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر امواج کم فرکانس اولتراسوند بر روی زخم های پای دیابتی به همراه استئومیلیت در یک کارآزمایی بالینی تصادفی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر امواج کم فرکانس اولتراسوند بر روی زخم های پای دیابتی به همراه استئومیلیت در یک کارآزمایی بالینی تصادفی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه: یکی از مهمترین اصول درمان زخم های پای دیابتی، دبریدمان جراحی یا شارپ است. این روش دبریدمان ممکن است به بافت های سالم آسیب رسانده و سبب تاخیر در بهبودی زخم شود. با توجه به موثر بودن امواج اولتراسوند با فرکانس پایین در درمان زخم های مزمن، بدون آسیب به بافت های سالم و درد و خونریزی، هدف از این مطالعه بررسی کارایی امواج اولتراسوند با فرکانس پایین در بهبودی زخم های مزمن به همراه استئومیلیت در بیماران زخم پای دیابتی می باشد.روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی ۴۰ بیمار دیابتی مراجعه کننده به کلینیک زخم پای دیابتی مرکز دیابت و بیماری های متابولیک وابسته به پژوهشکده علوم غدد و متابولیسم دانشگاه تهران از فروردین ۱۳۸۸ تا اردیبهشت ۱۳۸۹ انجام شده است. تمام بیمارانی که واجد زخم در اندام های تحتانی با گرید ۳ بر اساس طبقه بندی وگنر با ۱.۲ ۰.۶ABIبودند، به دو گروه ۲۰ نفره، اولتراسوند درمانی به همراه مراقبت های استاندارد از زخم (UAW) و گروه کنترل که فقط مراقبت های استاندارد از زخم را دریافت می کردند، تقسیم شدند و به مدت ۶ ماه از شروع مداخله پیگیری شدند.یافته ها: میزان بهبودی کامل (wound closure) در گروه UAW،%۶۰ و در گروه کنترل ۵۵% بود. میانگین درصد کاهش سایز زخم بین دو گروه فقط در ماه های دوم و سوم در گروه UAW بطور معنی داری بالاتر بود (به ترتیب ۲۸.۷±۷۸%، ۲۴.۵±۶۳.۶% در مقابل ۳۱.۴±۵۵.۷%، ۳۲.۲±۳۹.۳% و باP=0.01 و .(P=0.02 ولی پس از اتمام دوره ۶ ماهه و در پایان مطالعه با در نظر گرفتن زمان و سایز اولیه زخم، تفاوت معناداری از نظر میزان بهبودی و درصد کاهش سایز زخم بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: در درمان زخم های مزمن پای دیابتی با درجه ۳ بر اساس طبقه بندی وگنر، امواج اولتراسوند با فرکانس پایین به همراه مراقبت های استاندارد از زخم در مقایسه با مراقبت های استاندارد از زخم به تنهایی، در ابتدا سبب تسریع بهبودی زخم های مزمن پای دیابتی به ویژه در ماه های دوم و سوم می شود در حالی که بعد از ۶ ماه پیگیری، تفاوت معناداری در میزان بهبودی زخم ها مشاهده نمی شود.

کلید واژه: امواج کم فرکانس اولتراسوند درمانی، زخم پای دیابتی، استئومیلیت