مواجهه موشهای صحرایی حامله با استرس شکارچی در دوران بارداری باعث تشدید تشنج القا شده با پیلوکارپین در فرزندان آنها می شود

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مواجهه موشهای صحرایی حامله با استرس شکارچی در دوران بارداری باعث تشدید تشنج القا شده با پیلوکارپین در فرزندان آنها می شود دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مواجهه موشهای صحرایی حامله با استرس شکارچی در دوران بارداری باعث تشدید تشنج القا شده با پیلوکارپین در فرزندان آنها می شود  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مواجهه موشهای صحرایی حامله با استرس شکارچی در دوران بارداری باعث تشدید تشنج القا شده با پیلوکارپین در فرزندان آنها می شود،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مواجهه موشهای صحرایی حامله با استرس شکارچی در دوران بارداری باعث تشدید تشنج القا شده با پیلوکارپین در فرزندان آنها می شود :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه: استرس های دوران بارداری ممکن است با تغییر در تکامل مغزی جنین زمینه را برای تشدید و ایجاد صرع فراهم نمایند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات استرس شکارچی در دوران پره ناتال بر رفتارهای صرعی فرزندان در رتها بوده است.روش ها: رتهای ماده نژاد ویستار (۲۰۰±۲۰ g) به دو گروه تقسیم شدند: ۱. رتهای حامله دست نخورده (گروه کنترل) ۲. رتهای حامله تحت استرس (گروه استرس). در گروه استرس در روز ۱۵ حاملگی به مدت یک ساعت و برای ۳ روز متوالی قفس موشهای باردار در مجاورت قفس گربه قرار گرفت. در روز ۲۵ بعد از زایمان به فرزندان هر دو گروه پیلوکارپین (۱۵۰ mg/kg.s, c) تزریق شد. سپس رفتار صرعی توله ها مشاهده و ثبت شد. همچنین سطح خونی هورمون کرتیکوسترون در گروههای مختلف مادران و فرزندان اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین مدت زمان تا شروع اولین رفتار صرعی در فرزندان گروه استرس (۳.۱۸±۰.۲۴ دقیقه) نسبت به گروه کنترل (۵.۳۵±۰.۵۷) کاهش معنی دار و میانگین طول مدت حملات تونیک-کلونیک جنرال از ۰.۵±۰.۱ دقیقه در گروه کنترل به ۱۶±۳.۸ دقیقه در گروه استرس افزایش معنی داری یافت. از طرف دیگر، یک افزایش معنی دار در میزان مرگ و میر ۲۴ ساعته در گروه استرس و میزان سطح خونی کرتیکوسترون در مادران و فرزندان این گروه نسبت به کنترل وجود داشت.نتیجه گیری: استرس دوران پره ناتال در رتها آستانه شروع حملات صرعی را کاهش و طول مدت حملات تونیک-کلونیک را افزایش میدهد ولی کشف مکانیسم مسوول این تشدید حملات بررسی بیشتری را می طلبد.

کلید واژه: استرس شکارچی، تشنج، پیلوکارپین، پره ناتال، موش صحرایی