ارزیابی بیان ژن گیرنده های استروژنی، پروژسترونی و P53 در بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی بیان ژن گیرنده های استروژنی، پروژسترونی و P53 در بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی بیان ژن گیرنده های استروژنی، پروژسترونی و P53 در بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی بیان ژن گیرنده های استروژنی، پروژسترونی و P53 در بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی بیان ژن گیرنده های استروژنی، پروژسترونی و P53 در بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل

تعداد صفحات :۸

سابقه و هدف: بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی به طور مشخصی در سنین پس از یائسگی افزایش می یابد. مکانیسمی که چطور منوپوز در شروع بی اختیاری ادراری استرسی تاثیرگذار است، مشخص نمی باشد. احتمالا کاهش سطح هورمون ها منجر به بروز این مشکلات می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی بیان گیرنده استروژن، پروژسترون و P53 در ایجاد این اختلالات و مکانیسم بیولوژی مولکولی ایجاد این بیماری می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه موردی – شاهدی بر روی ۱۰ بیمار یائسه با بی اختیاری ادراری استرسی و پرولاپس ارگان های لگنی و ۱۰ بیمار یائسه بدون پرولاپس ارگان های لگنی که کاندید هیسترکتومی بودند، انجام شد و حین عمل از قسمت قدامی کاف واژن و لیگامان یوتروساکرال بیماران نمونه گرفته شد و پس از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، بررسی P53 و گیرنده استروژن، پروژسترون در نمونه ها انجام و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی گروه کنترل ۵۶.۲±۵.۶ سال و در گروه مورد ۵۶.۴±۶.۸ سال بود. هر دو گروه از نظر سن و اندکس توده بدنی و تعداد زایمان ها و طول مدت یائسگی مشابه بودند. بروز P53 در گروه کنترل ۱۴±۶.۲۱ و در گروه مورد ۰.۷±۰.۶۷ و سطح گیرنده استروژن در گروه کنترل ۳۶±۹.۳۶ و در گروه مورد ۱.۲۰±۱.۶۱ و سطح گیرنده پروژسترون در گروه کنترل ۴۲.۵±۶.۳۴ و در گروه مورد ۲±۱.۳۳ بود. نتایج بررسی این مارکر در نمونه کاف قدامی واژن و لیگامان یوتروساکرال کاملا مشابه بود. بیان گیرنده پروژسترون و استروژن و P53 به طور معنی داری در گروه مورد پایین تر بود (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که کمبود P53 و استروژن و پروژسترون با ایجاد پرولاپس ارگان های لگنی و بی اختیاری ادراری استرسی ارتباط دارد.

کلید واژه: پرولاپس ارگان های لگنی، بی اختیاری ادراری، استروژن، پروژسترون، P53