مقاله شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L) دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L) :

مقاله شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L) که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۹ در مجله علوم گیاهان زراعی ایران (علوم کشاورزی ایران) از صفحه ۱۰۵ تا ۱۱۲ منتشر شده است.
نام: شناسایی ژن های کمی مرتبط با تحمل به سرما در گندم زمستانه (.Triticum aestivum L)
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله تحمل به تنش سرما
مقاله دمای ۵۰ درصد زنده مانی
مقاله نقشه یابی QTL
مقاله گندم هگزا پلویید

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
تحمل به تنش سرما ویژگی اقتصادی مهمی در گندم های زمستانه است که توانایی تحمل گیاه را در دماهای پایین انجماد مشخص می کند. برای شناسایی ناحیه های ژنومی مرتبط با تحمل به دماهای پایین در گندم های هگزاپلویید، جمعیت F2:3 حاصل از تلاقی والد زمستانه متحمل به سرما، میرنووسکایا (LT50=-20^oC) 808و والد بهاره حساس به سرما، پیشتاز (LT50=-7^oC)، استفاده شد. LT50، سطح دمایی که ۵۰ درصد از گیاهان در آن زنده می مانند به عنوان شاخص تحمل به سرما انتخاب شد. افراد F2:3 توزیع پیوسته ای را از این شاخص (-۲۳^oC تا LT50=-3) نشان دادند که دلیل بر پلی ژنیک بودن و واجد توارث کمی بودن تحمل به تنش سرما بود. ارزیابی ژنوتیپی والدین با استفاده از ۱۷۰ جفت آغازگر ریز ماهواره و ۲۲ ترکیب آغازگر AFLP انجام گرفت. ۷۵ جایگاه نشانگر چند شکل شامل ۲۰ نشانگر ریز ماهوراه و ۵۵ نشانگرAFLP ، برای غربال افراد F2استفاده شدند. نقشه پیوستگی با استفاده از نشانگرهای چند شکل تهیه شد. نشانگرهای چند شکل به ۶ گروه پیوستگی منتسب شدند. براساس تجزیه تک نشانگری و مکان یابی فاصله ای، یک QTL روی بازوی بلند کروموزوم۵B شناسایی گردید. این QTL،۱۱۳ درصد از تغییرات فنوتیپی (LT50) را توجیه کرد.