اثر ۸ هفته تمرین استقامتی با دو مدت زمان مختلف، بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسمایی در موش های صحرایی نر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر ۸ هفته تمرین استقامتی با دو مدت زمان مختلف، بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسمایی در موش های صحرایی نر دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر ۸ هفته تمرین استقامتی با دو مدت زمان مختلف، بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسمایی در موش های صحرایی نر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر ۸ هفته تمرین استقامتی با دو مدت زمان مختلف، بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسمایی در موش های صحرایی نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر ۸ هفته تمرین استقامتی با دو مدت زمان مختلف، بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسمایی در موش های صحرایی نر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: پپتید گرلین به طور عمده از معده ترشح می شود و در تحریک اشتها، و هم چنین کنترل تعادل انرژی نقش دارد. بررسی ها حاکی از اتصال گرلین به کلسترول HDL-و به احتمال زیاد سایر پروتئین های در گردش خون مانند آلبومین می باشد. خطر سندروم متابولیک علاوه بر افزایش سطح کلسترول LDL- و تری گلیسرید با کاهش کلسترول HDL- و کاهش گرلین مرتبط است. هدف این پژوهش، بررسی اثر ۸ هفته تمرین استقامتی با مدت های مختلف بر سطح استراحتی گرلین متصل به HDL پلاسما بود. مواد و روش ها: ۳۰ سر موش صحرایی نر به ۲ گروه تمرینی با مدت های مختلف ۳۰ و ۹۰ دقیقه و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۵ روز و با سرعت ۲۰ متر بر دقیقه با مدت های ۳۰ و ۹۰ دقیقه، تمرین داده شدند. پس از ۷۲ ساعت از آخرین جلسه تمرین، موش ها کشته شدند و نمونه پلاسمای آنها به منظور جداسازی کلسترول -HDL و زیر واحدهای آن، و نیز سنجش گرلین متصل به HDL جمع آوری شد. بررسی یافته ها با آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی LSD، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ در سطح معنی داری ۰.۰۵ انجام شد. یافته ها: بین گروه های تجربی و کنترل در میزان گرلین متصل به HDL پس از ۸ هفته، تفاوت معنی داری وجود نداشت. برخلاف کاهش میزان کلسترول تام در گروه های تجربی، ارتباط معنی داری بین سطح گرلین متصل به HDL با مقدارهای HDL2، HDL3، تری گلیسرید و کلسترول تام مشاهده نشد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که ۸ هفته تمرین با مدت های مختلف اثری بر سطح گرلین متصل به HDL و ارتباط آن با پروفایل لیپیدی ندارد. اظهار نظر در مورد این عدم تاثیر نیازمند به پژوهش های بیشتری است.

کلید واژه: گرلین متصل به HDL پلاسما، HDL2، HDL3، بررسیهای تمرین استقامتی، مدت تمرین