بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون تیموما

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون تیموما دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون تیموما  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون تیموما،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون تیموما :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب جنوب

تعداد صفحات :۸

زمینه: میاستنی گراویس یک بیماری اتوایمیون است که با ضعف عضلانی خستگی، به دنبال فعالیت های ارادی همراه است. این بیماری با فعالیت فیزیکی تشدید و با استراحت بهتر می گردد. تیموس نقش عمده ای در این بیماری دارد. تایمکتومی اثرات مفیدی در درمان میاستنی گراویس ممکن است داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون Thymoma می باشد.مواد و روش ها: در بین سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۷، ۶۸ بیمار که مبتلا به میاستنی گراویس بودند و عمل شده بودند، به طور گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند. اثبات بیماری با الکترومیوگرافی مختل و تست تنسیلون مثبت صورت گرفته بود. این بیماران توسط یک جراح در مراکز آموزش درمانی و خصوصی شهرستان رشت تحت جراحی قرار گرفتند. بیماران به مدت ۴۸ – ۱۲ ماه تحت پیگیری قرار بودند و افراد زیر ۱۲ ماه از طرح خارج شدند. پاسخ بیماران به درمان را بر اساس مصرف روزانه Mestinon و بروز گریز میاستنی تحت بررسی قرار گرفتند. پیگیری بیماران با مراجعه به مدارک جراحی و نیز مدارک موجود در کلینیک سرپایی و مطب انجام گردید.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه ۳۴ سال بود. جوان ترین فرد ۱۴ سال و مسن ترین آنها ۶۰ سال داشت. ۴۲ نفر (۶۱.۷ درصد) از بیماران مونث و ۲۶ نفر ( ۳۸.۳درصد) از بیماران مذکر بودند. از افراد مذکر، ۱۱ نفر (۴۲.۳ درصد) بهبودی کامل، ۱۴ نفر (۵۳.۸ درصد) بهبودی نسبی و ۱ نفر (۴.۵ درصد) عدم بهبودی را داشتند. از افراد مونث ۲۱ نفر (۵۰ درصد) بهبودی کامل، ۱۹ نفر (۴۵.۲ درصد) بهبودی نسبی و ۲ نفر (۴.۸ درصد) عدم بهبودی داشتند. این مطالعه هیچ گونه مرگ بیمارستانی نداشت ولی در پیگیری ۴ ساله ۴.۴ درصد مرگ رخ داد. در بررسی پاتولوژی ۲۱ نفر (۳۰.۸ درصد) تایموما، ۴۵ نفر (۶۶.۱ درصد) هیپرپلازی و ۲ نفر (۳.۱ درصد) نرمال گزارش شد. از ۲۱ مورد تایموما، ۱۱ نفر (۵۲.۳ درصد) بهبودی کامل و ۱۰ نفر ( ۴۷.۷درصد) بهبودی نسبی داشتند. از ۴۵ مورد هیپرپلازی، ۲۰ نفر (۴۴.۴ درصد) بهبودی کامل، ۲۲ نفر (۴۸.۸ درصد) بهبودی نسبی و ۳ نفر (۶.۸ درصد) عدم بهبودی داشتند. از دو مورد گزارش پاتولوژی نرمال، یک مورد (۵۰ درصد) بهبودی کامل و یک مورد دیگر نیز (۵۰ درصد) بهبودی نسبی داشت.نتیجه گیری: در نتیجه باید به این نکته اهمیت داد که تایمکتومی باعث بهبود نسبی یا کامل در بیماران میاستنی خواهد شد. بیماران مبتلا به میاستنی گراویس را بهتر است در اولین زمان مناسب جراحی نمود. زیرا هر چه بیماری مزمن تر شود درمان جراحی با بهبودی میزان کامل کمتری توام خواهد بود.

کلید واژه: میاستنی گراویس، تایمکتومی، تایموما، هیپرپلازی، بهبودی