دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو :
مقاله مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین از صفحه ۴۲ تا ۴۹ منتشر شده است.
نام: مقایسه دو روش گوه ای باز و بسته استئوتومی پروگزیمال تیبیا در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله استخوان شکافی
مقاله استئوآرتریت زانو
مقاله رباط جانبی میانی زانو
چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه: استئوتومی پروگزیمال تیبیا عملی مناسب برای جلوگیری از سیر پیشرونده استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو، بهبود عملکرد فیزیکی مفصل و کاهش درد بیمار بوده و مورد توافق همگان است.
هدف: مطالعه به منظور مقایسه دو روش گوه ای خارجی بسته و گوه ای داخلی باز در استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو انجام شد.
مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی طی سال های ۸۶-۱۳۸۴ در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران بر روی ۵۹ بیمار (۳۷ زن و ۲۲ مرد) انجام شد. زمان پی گیری بیماران ۲۷±۶ ماه بود. زاویه محور فموروتیبیال، درد، عملکرد و محدودیت حرکتی مفصل، امتیاز حاصل از ارزشیابی معیارهای لیشلم و پایداری لیگامان رباط جانبی داخلی پیش و پس از عمل ارزیابی و ثبت شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، تی و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: زاویه اصلاح شده در دو روش بسته و باز به ترتیب ۹۸ و ۹۶ درجه و عوارض جراحی به ترتیب ۷ مورد (%۲۴۱) و ۸ مورد (%۲۱۱) بود که ۴ مورد در روش بسته و ۱ مورد در روش باز نیاز به عمل مجدد پیدا کردند. زمان جوش خوردن استئوتومی در روش بسته ۳۱±۱۷ و در روش باز ۲۸±۱۲ ماه بود که با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت. در هر دو روش کاهش چشمگیر درد در کنار بهبود عملکرد مفصلی و بهتر شدن نتایج ارزیابی معیارهای لیشلم دیده شد، ولی هیچ کدام بر دیگری برتری نداشتند. پایداری رباط جانبی داخلی در روش باز بیش تر بود، ولی بعد از عمل به روش بسته اندکی کاهش یافت.
نتیجه گیری: با توجه به پایداری رباط جانبی داخلی پس از عمل با روش باز نسبت به روش بسته، به نظر می رسد ناپایداری قبل از عمل رباط جانبی، یکی از مهم ترین معیارهای انجام جراحی استئوتومی با روش باز است.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
