مقاله سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک :

مقاله سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۷ در مجله پژوهشی علوم پایه دانشگاه اصفهان از صفحه ۳۷ تا ۵۰ منتشر شده است.
نام: سمیت خوراکی فنیتروتیون در رتها: مطالعه ای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک
این مقاله دارای ۱۴ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله فنیتروتیون
مقاله هیستوپاتولوژی
مقاله کلسترول
مقاله تری گلیسرید و پروتئین کل

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
این مطالعه برای بررسی سمیت حاصل از مصرف خوراکی فنیتروتیون (fenitrothion) در رتها بر پایه آزمایشهای بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک انجام شد. این مطالعه بر روی ۲۴ رت نر ۸ هفته ای آلبینو Wistar انجام شد که به چهار گروه (سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) توزیع شدند و به طور خوراکی با دوزهای مختلف فنیتروتیون (mg/kg B.W.100 و ۵۰، ۲۵) به مدت ۲۸ روز متوالی تیمار شدند. بعد از اتمام دوره تیماری، نمونه های خونی برای مطالعات بیوشیمیایی جمع آوری شدند، همچنین نمونه برداری از بافت های کبد و کلیه برای بررسی هیستولوژیک انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار گروههای آزمایشی با فنیتروتیون به افزایش وابسته به دوز معنی داری در میزان گلوکز و کلسترل سرم منجر گردید. پروتئین کل، آلبومین و تری گلیسرید سرم خون در گروههای تیماری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که البته این کاهش معنی دار نبود. نتایج نشان داد که تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت کبد، اساسا به صورت تغییرات دژنراتیو سلولهای کبدی همراه با نکروز خفیف، هیپرتروفی هپاتوسیتها، نفوذ سلولی لوکوسیتی، پرخونی شدید و خونریزی قابل رویت بود. تورم توبولی مشخص، دژنرسانس هیدروپیک در اپیتلیوم توبولار، پرخونی و خونریزی در بخش کورتیکال و مدولای کلیه گزارش شد. به طور کلی درجه تغییرات مشاهده شده در این بررسی وابسته به دوز بود.