مقاله مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI :

مقاله مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در طب جنوب از صفحه ۱۹۸ تا ۲۰۵ منتشر شده است.
نام: مقایسه اثر انوکساپارین با هپارین معمولی بر انفارکتوس حاد قلبی همراه با صعود قطعه STEMI
این مقاله دارای ۸ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله انفارکتوس قلبی همراه با صعود قطعه ST
مقاله انوکساپارین
مقاله فیبرینولیز
مقاله هپارین معمولی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه: بیشتر بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی همراه صعود قطعه (STEMI) ST هنوز هم به وسیله ری پرفیوژن دارویی درمان می شوند، که همیشه موفقیت آمیز نیست. به همین دلیل تحقیق جهت موفقیت بیشتر ری پرفیوژن و با اضافه نمودن داروهای ضد انعقاد جدیدتر انجام می شود. هدف از این مطالعه این است که آیا اضافه کردن انوکساپارین به عنوان یک ضد انعقاد جدید در این دسته از بیماران با تاثیرات برتر و امن تری در مقایسه با هپارین معمولی برخوردار است.
مواد و روش ها: در این مطالعه بالینی، ۱۵۰ بیمار کمتر از ۷۵ سال (۱۰۴ مرد و ۴۶ زن) با STEMI که تحت درمان با استرپتوکیناز (۱۵ میلیون واحد در ساعت) را به طور تصادفی انوکساپارین (۴۰mg بولوس داخل وریدی) یا هپارین معمولی دریافت کردند.
یافته ها: از ۷۵ بیمار گروه انوکساپارین (میانگین سن ۹۴±۵۸۹) و گروه هپارین همگی از نظر عوامل خطر و دریافت دیگر درمان های دارویی مشابه بودند. زمان شروع علایم تا شروع درمان با فیبرینولیز نیز در هر دو گروه مشابه بود (P=0.13). کسر جهشی بطن چپ، در گروه انوکساپارین ۵۶±۴۵۲ درصد و در گروه هپارین ۷۳±۴۰۳ بود که از نظر آماری قابل توجه بود (P=0.056). میزان خونریزی های ماژوردر دو مورد و خون ریزی مینور در ۱۰ مورد از گروه انوکساپارین و خون ریزی مینور در ۵ بیمار از گروه هپارین رخ داد (P>0.056).
نتیجه گیری: اطلاعات این مطالعه نشان داد که انوکساپارین در مقایسه با هپارین معمولی با تمایل به خو ن ریزی کمتری همراه بوده است. هر چند، این یافته باید بر اساس فواید بالینی تفسیر گردد و مطالعات با تعداد نمونه بیشترو کنترل دقیق تر عوامل مخدوش کننده جهت تایید آن لازم است.