تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به سلول های دوپامینرژیک در مدل تجربی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به سلول های دوپامینرژیک در مدل تجربی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به سلول های دوپامینرژیک در مدل تجربی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به سلول های دوپامینرژیک در مدل تجربی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان به سلول های دوپامینرژیک در مدل تجربی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)

تعداد صفحات :۱۲

سابقه و هدف: بررسی ها نشان داده است که تعداد سلول های بنیادی زنده در ناحیه پیوند نقش بسیار مهمی در بهبود فعالیت عملکردی عضو دارد و مشخص شده که رادیکال های آزاد نقش عمده ای در کاهش حیات سلول های پیوند یافته دارند. در مطالعه حاضر به بررسی تجویز توام کوآنزیم Q10 به همراه پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان در موشهای صحرایی مدل پارکینسون پرداختیم.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از موش های صحرایی نر نژاد ویستار که به شش گروه زیر تقسیم شده بودند استفاده گردید، که عبارتند از: گروه کنترل، شاهد، تخریب، درمان با تجویز خوراکی CoQ10، درمان با پیوند BMSCs و درمان توام پیوند BMSCs به همراه تجویز خوراکی CoQ10. تجویز خوراکی CoQ10 با دوز ۲۰۰ mg/kg روزانه از یک هفته قبل از ایجاد مدل شروع گردید و در طول مدت درمان نیز ادامه داشت. ایجاد مدل آزمایشگاهی بیماری پارکینسون در موش های صحرایی گروه های درمانی و گروه تخریب با تزریق ۲.۵ میکرولیتر محلول سالین ۰.۹ درصد حاوی ۸ میکروگرم ۶-هیدروکسی دوپامین و ۰.۲ درصد اسید اسکوربیک به بخش متراکم جسم سیاه با روش استریوتاکسی صورت گرفت. در انتهای دوره درمانی دو ماهه مولکولی به عمل آمد.یافته ها:بررسی های مولکولی وجود ژن TH را در هر سه گروه درمانی نشان داد با این تفاوت که میزان بیان ژن TH در گروه درمانی توام نسبت به دو گروه درمانی دیگر بیشتر بود(p<0.001) . بحث و نتیجه گیری: استفاده توام دو درمان نوروپروتکتیو و درمان جایگزینی میتواند تاثیر بهتری در درمان بیماری پارکینسون نسبت به هر یک از این درمان ها به تنهایی داشته باشد و می تواند در صورت انجام مطالعات بعدی و بیشتر، جایگزین درمان های رایج کنونی نیز گردد.

کلید واژه: سلول استرومال مشتق از مغز استخوان، آپوپتوزیس، توام درمانی، کوآنزیم Q