بررسی مقایسه ای میزان تلفات ناشی از تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون در ماهیان گوپی ((Poecilia reticulate و سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقایسه ای میزان تلفات ناشی از تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون در ماهیان گوپی ((Poecilia reticulate و سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum) دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقایسه ای میزان تلفات ناشی از تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون در ماهیان گوپی ((Poecilia reticulate و سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقایسه ای میزان تلفات ناشی از تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون در ماهیان گوپی ((Poecilia reticulate و سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقایسه ای میزان تلفات ناشی از تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون در ماهیان گوپی ((Poecilia reticulate و سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش های بالینی دام های بزرگ (دامپزشکی)

تعداد صفحات :۶

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای میزان تلفات بین ماهیان گوپی ( (Poecilia reticulataو سیچلاید گورخری(Cichlasoma nigrofasciatum) با تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلف ا- متیل تستوسترون انجام گرفت. تجویز خوراکی هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون معمولا با هدف نرسازی در ماهیان انجام می گیرد. بچه ماهیان گوپی در ۷ تیمار و بچه ماهیان سیچلاید نیز در ۷ تیمار جداگانه تقسیم و هر گروه بترتیب با استفاده از غذای واحد ۳۰، ۶۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰، ۳۰۰ و صفر (شاهد) میلی گرم هورمون ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون به ازای هر کیلوگرم غذا، غذادهی شدند و هر تیمار با سه تکرار انجام شد. هورمون مذکور به روش تبخیر الکلی به غذای ماهیان افزوده شد. تجویز هورمون به مدت ۴۰ روز ادامه یافت. در این مدت ماهیان در دمای ۲۸±۱ درجه سانتی گراد، pH بین ۷.۵ تا ۸.۳ و سختی کمتر از ۱۷۰±۱۰ میلی گرم در لیتر نگهداری شدند. نحوه غذادهی ۶ وعده در روز بود که از ساعت هفت صبح شروع و در ساعت ۲۳ پایان می یافت. پس از پایان دوره تجویز هورمون، ماهیان به روش بافت شناسی مورد آزمایش قرارگرفتند. نتایج حاصل از این بررسی ها بروز معنی دار تلفات را تایید نمود. نتایج بدین ترتیب بود که در ماهی سیچلاید گورخری تجویز ۳۰۰mg/ kg food هورمونMT منجر به بروز ۳۷.۵% تلفات گردید (P<0.05). همچنین در ماهی گوپی تجویز۳۰۰mg/ kg food هورمونMT منجر به بروز ۴۶.۶% تلفات گردید (P<0.05). نتایج نشان دادند که افزایش غلظت هورمون سبب افزایش تلفات میگردد. همچنین ماهیان گوپی در مقایسه با سیچلاید گورخری در خصوص بروز تلفات در اثر هورمون حساس تر بودند. در نتیجه گیری کلی می توان بیان نمود که استفاده از غذای حاوی هورمون سبب تلفات شده و با توجه به اینکه نرسازی از تولید مثل های زودهنگام و نامطلوب جلوگیری می کند و ماهیان تک جنس رشد بهتری را نشان می دهند، اما در عین حال تعیین دوز مطلوب هورمون به منظور رسیدن به کمترین تلفات به لحاظ بهره وری اقتصادی مفید است.

کلید واژه: ماهی سیچلاید گورخری، ماهی گوپی، تلفات، ۱۷ آلفا – متیل تستوسترون،Cichlasoma nigrofasciatum Poecilia reticulata