مقاله تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه :

مقاله تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تابستان ۱۳۸۸ در توانبخشی از صفحه ۲۷ تا ۳۲ منتشر شده است.
نام: تاثیر برنامه بازتوانی از طریق پیاده روی منظم بر وضعیت بالینی افراد مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله بیماری انسداد مزمن ریه
مقاله پیاده روی منظم
مقاله بازتوانی
مقاله وضعیت بالینی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: بیماری انسدادی مزمن ریه بیماری است که با محدودیت جریان هوا در ریه مشخص می شود، به طوری که این محدودیت به طور کامل قابل برگشت نیست. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر پیاده روی برنامه ریزی شده به عنوان برنامه بازتوانی بر وضعیت بالینی (نتایج اسپیرومتری، خلط، تنگی نفس و;) بیماران انسداد مزمن ریه با شدت متوسط می باشد.
روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی از بیمارستان های آموزشی منتخب شهر اصفهان ۱۰۰ نفر از بیماران انسداد مزمن ریه با شدت متوسط به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و نهایتا ۳۰ نفر در گروه شاهد و ۵۰ نفر در گروه آزمون باقی ماندند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و برگ ثبت علایم و نشانه های وضعیت بالینی است. روایی آن ازطریق روایی محتوی و پایایی آن ازطریق پایایی همزمان سنجیده شد و اطلاعات قبل از پژوهش، ۴ هفته بعد و ۲ ماه بعد از مداخله در هر دو گروه جمع آوری شد. مداخله در گروه آزمون به صورت دو جلسه کلاس آموزشی در مورد ماهیت بیماری و اثرات ورزش (پیاده روی) بر روی وضعیت سلامت برگزار شد و پیاده روی برنامه ریزی شده سه روز در هفته به میزان ۱۰ تا ۳۵ دقیقه در بیمارستان با راهنمایی و همراهی پژوهشگر به مدت ۴ هفته انجام و سپس ادامه برنامه پیاده روی بیماران در منزل دنبال و در برگه ثبت انجام پیاده روی گزارش شد. پی گیری به مدت ۲ ماه صورت گرفته و سپس نتایج برگه ثبت وضعیت بالینی و اسپیرومتری دو گروه با استفاده از آزمون های آماری تحلیل مکرر با تست ویلکز، تی مستقل و تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت.
یافته ها:میانگین نمره تنگی نفس (p=0.01)، کیفیت خلط(p=0.45) ، الگوی تنفسی (p= 0.06) و صداهای ریوی (p=0.06) قبل از شروع، ۴ هفته بعد و ۲ ماه بعد مطابق آزمون تحلیل مکرر تفاوت معناداری در گروه شاهد نشان نداد، ولی در گروه آزمون تفاوت معنادار بود (مقادیر احتمال به ترتیب ۰.۰۰۴ ,<0.001 ,0.01)و ۰۰۱). همچنین تست عملکرد ریوی (اسپیرومتری) در ماه دوم بین گروه های کنترل و آزمون بر اساس آزمون تی مستقل تفاوت معناداری داشت .(p<0.001)
نتیجه گیری: برنامه پیاده روی منظم به عنوان برنامه بازتوانی در بیماران انسداد مزمن ریه باعث بهبود وضعیت بالینی (کاهش سرفه و میزان خلط و الگوی تنفسی و صداهای ریوی منظم و طبیعی) و عملکرد ریوی مناسب می شود و پیشنهاد می شود پیاده روی برنامه ریزی شده بر اساس زمان ۱۰ تا ۳۵ دقیقه و ۳ بار در هفته به عنوان برنامه بازتوانی در این بیماران پیگیری شود.