بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶.۵ ساله در تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶.۵ ساله در تهران دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶.۵ ساله در تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶.۵ ساله در تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بهبود قدرت پیش بینی بروز دیابت نوع ۲ با استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل: یافته های یک مطالعه مبتنی بر جمعیت با پیگیری ۶.۵ ساله در تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: هدف از این مطالعه پاسخ به این پرسش بود که آیا استفاده از معیار سال ۲۰۰۳ قند ناشتای مختل (IFG) در مقایسه با تعریف سال ۱۹۹۷ انجمن دیابت آمریکا، باعث بهبود قدرت پیش بینی دیابت نوع ۲ (T2DM)در آینده در یک جمعیت شهری می شود یا خیر.مواد و روش ها: همه افراد غیر دیابتی شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران (۵۷۹۴ فرد، ۴۲±۱۳ ساله) به مدت ۶.۵ سال پیگیری شدند. بروز دیابت نوع ۲ بر اساس معیارهای سال ۱۹۹۹ سازمان جهانی بهداشت تعریف شد. برای محاسبه خطر نسبی (RR) بروز دیابت، از تحلیل رگرسیونی کاکس استفاده شد. تمایز بین مدل ها، با محاسبه سطح زیر منحنی راک (AUC) ارزیابی شد.یافته ها: در دوره پیگیری، ۳۵۱ مورد جدید دیابت نوع ۲ تشخیص داده شد. در تحلیل تک متغیره، خطر نسبی بروز دیابت بر اساس معیارهای ۱۹۹۷ و ۲۰۰۳ به ترتیب (۷.۵-۱۲.۳) ۹.۶ و (۶.۴-۱۰.۰) ۸.۴ بود. پس از تعدیل سازی برای همه عوامل خطرساز دیابت، RR با معیار ۲۰۰۳ بیشتر از تعریف ۱۹۹۷ شد ]به ترتیب RR با فاصله اطمینان ۹۵%: (۲.۶۲-۴.۲۷) ۳.۳۴ در برابر (۱.۸۵-۳.۲۸)[۲.۴۶ . وارد نمودن معیار ۲۰۰۳ در مدل چند متغیره، میزان تمایز را نسبت به تعریف ۱۹۹۷بهبود بخشید AUC] با فاصله اطمینان ۹۵%: (۰.۷۴-۰.۸۳) ۰.۷۸ در مقابل (۰.۷۰-۰.۷۹) ۰.۷۴، [P<0.01. مدل هایی که شامل معیار ۲۰۰۳ یا اختلال تحمل گلوکز بودند، دارای تمایز مشابهی بودند (AUC 0.786 در مقابل ۰.۷۸۰، P=0.7).نتیجه گیری: وقتی در غربالگری جمعیت از نظر وضعیت دیابت، از گلوکز ناشتا استفاده می شود، عملکرد معیار ۲۰۰۳ برای اختلال گلوکز ناشتا در پیش گویی بروز آتی دیابت، به طور قابل توجهی بهتر از معیار سال ۱۹۹۷ است.

کلید واژه: قند ناشتای مختل، پیش بینی، دیابت نوع ۲، منحنی راک