ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های بالینی سالمونلا در تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های بالینی سالمونلا در تهران دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های بالینی سالمونلا در تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های بالینی سالمونلا در تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ناهمگونی الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های بالینی سالمونلا در تهران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله میکروب شناسی پزشکی ایران

تعداد صفحات :۹

زمینه و اهداف: گونه های سالمونلا یکی از مهم ترین عوامل بیماریزای قابل انتقال از غذا، در سراسر جهان محسوب می شوند. مقاومت آنتی بیوتیکی، یک مساله رو به افزایش در ایزوله های سالمونلا بوده و مشکلات گسترده ای را جهت درمان آنتی بیوتیکی بیماری های ناشی از این گروه باکتری ها ایجاد کرده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان ایزوله های سالمونلای جداشده از برخی بیمارستان های شهر تهران بود.روش بررسی: سویه های سالمونلا از بیمارستان های مختلف شهر تهران در طی سال های ۸۶-۸۷ جداسازی و مورد مطالعه قرار گرفتند. این ایزوله ها با استفاده از تست های بیوشیمیایی و سرولوژیک تعیین هویت گردیدند. حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های جداشده نسبت به آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی بر اساس روش استاندارد تعیین شد.یافته ها: مقاومت کلی بین ۱۳۶ ایزوله جداسازی شده به شرح زیر بود:‌ ۶۰ ایزوله (%۴۴.۱) مقاومت به استرپتومایسین، ۳۱ ایزوله (%۲۲.۸) مقاومت به کانامایسین، ۲۶ ایزوله (%۱۹.۱) مقاومت به نئومایسین و ۱ ایزوله (%۰.۷) مقاومت به توبرامایسین، هیچ کدام از ایزوله ها به جنتامایسین مقاومتی نشان ندادند. همچنین وجود الگوی متفاوتی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی به تفکیک سروگروه های مختلف سالمونلا در این مطالعه مشهود بود. به طوریکه میزان بالای مقاومت (%۸۰) به استرپتومایسین در سالمونلای گروه B و به میزان کمتر (%۶۹) در سالمونلای گروه C و بسیار کم (%۱۰) در گروه D وجود داشت. این مساله در مورد کانامایسین صادق بود زیرا میزان مقاومت ناهمگون در گروه های B، C و D به ترتیب %۱۴.۳، %۴۷.۲، و %۴.۸ بود. در مورد نئومایسین نیز نسبتا همین تناسب وجود داشت. اما فقط %۴.۷ ایزوله های گروه B سالمونلا به توبرامایسین مقاوم بودند و در مورد جنتامایسین هیچ مقاومتی بین ایزوله مشاهده نگردید.نتیجه گیری: این مطالعه الگوی ناهمگونی از مقاومت آمینوگلیکوزیدی را در میان پنج آنتی بیوتیک مورد بررسی در بین ایزوله های سالمونلا نشان داد. به طوریکه مقاومت به استرپتومایسین و تا اندازه ای کانامایسین قابل توجه بود، اما نسبت به توبرامایسین و جنتامایسین بسیار پایین و یا صفر بود. همچنین الگوی مقاومت آمینوگلیکوزیدی در میان سروگروه های مختلف متفاوت بود که نشان از اهمیت بررسی آنتی بیوگرام به تفکیک سروگروه ها و سرانجام اتخاذ تصمیم درمان آنتی بیوتیکی خاص هر سروگروه دارد.

کلید واژه: گونه های سالمونلا، مقاومت آمینوگلیکوزیدی، تست حساسیت آنتی بیوتیکی