آیا فاکتورهای التهابی ICAM و VCAM می توانند وسعت درگیری عروق کرونر را در بیماران با آنژین پایدار پیش گویی کنند؟

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 آیا فاکتورهای التهابی ICAM و VCAM می توانند وسعت درگیری عروق کرونر را در بیماران با آنژین پایدار پیش گویی کنند؟ دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد آیا فاکتورهای التهابی ICAM و VCAM می توانند وسعت درگیری عروق کرونر را در بیماران با آنژین پایدار پیش گویی کنند؟  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی آیا فاکتورهای التهابی ICAM و VCAM می توانند وسعت درگیری عروق کرونر را در بیماران با آنژین پایدار پیش گویی کنند؟،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن آیا فاکتورهای التهابی ICAM و VCAM می توانند وسعت درگیری عروق کرونر را در بیماران با آنژین پایدار پیش گویی کنند؟ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: بیماری ایسکمیک عروق قلبی (Ischemic Heart Disease) از علل اصلی مرگ و میر و ناتوانی در سراسر جهان می باشد. با توجه به این که التهاب عروق از عوامل خطر مطرح این بیماری است، در مطالعه حاضر ارتباط بین فاکتورهای Intracellularadhesion molecule (ICAM) و Vascular cell adhesion molecule (VCAM) به عنوان شاخص التهاب، با وسعت درگیری عروق کرونر در بیماران با آنژین پایدار مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار مبتلا به آنژین پایدار به مطالعه وارد شدند. افرادی که سندرم حاد کرونری، جراحی اخیر، بیماری های التهابی، مصرف داروهای خاص، بیماری کلیه و کبد، فلبیت و یا آمبولی ریه داشتند از مطالعه خارج شدند. در کلیه بیماران فاکتورهای بیوشیمیایی و ICAM و VCAM گرفته شد، سپس به روش استاندارد آنژیوگرافی انجام گرفت و وسعت درگیری عروق کرونر بین ۰-۲۱ نمره دهی شد.یافته ها: متوسط سنی بیماران تحت مطالعه ۱/۱۰±۴/۵۸ سال بود که %۷۲ آن ها را مردان تشکیل می دادند. میانگین ۱۸۳.۹±۷۸ ICAM و ۱۵۰.۳±۱۳۶ VCAM نانو گرم در دسی لیتر بود.بین سطوح سرمیICAM و VCAM با شدت درگیری عروق کرونر هیچ گونه هم بستگی وجود نداشت. در آنالیز رگرسیون خطی چندگانه حتی با حذف اثر عوامل مخدوشگر و احتمالی مثل هیپرتانسیون هیپرلیپیدمی و دیابت باز هم ارتباط خطی معنی داری بین ICAMو VCAM و درگیری عروق کرونر وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات به دست آمده اندازه گیری فاکتورهای التهابی CAM اطلاعات اضافه تری در خصوص وسعت درگیری عروق کرونر به پزشکان نمی دهد.

کلید واژه: ICAM ،VCAM، آنژین پایدار، وسعت درگیری عروق کرونر