بررسی تنوع ژنتیکی توده های بومی خربزه ایرانی (.Cucumis melo L) با استفاده از نشانگرهای ملکولی بین ریزماهواره ای (ISSR)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی تنوع ژنتیکی توده های بومی خربزه ایرانی (.Cucumis melo L) با استفاده از نشانگرهای ملکولی بین ریزماهواره ای (ISSR) دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی تنوع ژنتیکی توده های بومی خربزه ایرانی (.Cucumis melo L) با استفاده از نشانگرهای ملکولی بین ریزماهواره ای (ISSR)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی تنوع ژنتیکی توده های بومی خربزه ایرانی (.Cucumis melo L) با استفاده از نشانگرهای ملکولی بین ریزماهواره ای (ISSR)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی تنوع ژنتیکی توده های بومی خربزه ایرانی (.Cucumis melo L) با استفاده از نشانگرهای ملکولی بین ریزماهواره ای (ISSR) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : زیست شناسی ایران

تعداد صفحات :۱۴

با توجه به قدمت کشت و کار ارقام متنوعی از خربزه و طالبی در ایران، بنظر می رسد ذخایر ارزشمند و غنی ژنتیکی از این گیاه در ایران وجود داشته باشد. در این پژوهش، تنوع ژنتیکی ۵۴ توده خربزه و طالبی جمع آوری شده از یازده استان کشور شامل استانهای اصفهان، خراسان جنوبی، خراسان شمالی، خراسان رضوی، یزد، کرمان، کرمانشاه، ایلام، زنجان، اردبیل و همدان با استفاده از نشانگرهای ISSR بررسی گردید. در مجموع ۱۱ آغازگر که دارای توالیهای ساده تکراری (ریزماهواره ای) بودند برای تکثیر قطعاتی از DNAی ژنومی گیاه استفاده شد. در این بررسی ۸۴ مکان ژنی امتیاز بندی شدند که از این تعداد ۶۳ مکان چند شکلی نشان دادند. برای ارزیابی شباهت ژنتیکی میان توده ها از تحلیل خوشه ای با استفاده از ضریب تشابه جاکارد با روش UPGMA استفاده گردید. میانگین فاصله ژنتیکی میان توده ها (با استفاده از ضریب تشابه جاکارد) ۰.۷۴ و میانگین محتوای اطلاعات چند شکل (PIC) 0.84 بود. آغازگر (AC)8G بالاترین مقدار PIC (0.92) را دارا بود. بررسی دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ای تنوع بالایی را در بین ژنوتیپهای مورد مطالعه نشان داد. بیشترین فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپ های بیرجند و تیل زرد و کمترین فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپهای گرگاب و یزدی بود. نتایج این پژوهش نشان داد که نشانگرهای ISSR بطور موثری می توانند برای مطالعه تنوع ژنتیکی توده های خربزه و طالبی استفاده شوند و از میان آغازگرهای استفاده شده، آغازگر (AC)8G مناسب ترین آغازگر برای مطالعات بعدی تشخیص داده شد.

کلید واژه: خربزه، طالبی، تنوع ژنتیکی، نشانگر ISSR