مقاله تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک :

مقاله تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در ۱۳۸۸ در مجله علوم باغبانی ایران (علوم کشاوری ایران) از صفحه ۱۱ تا ۲۱ منتشر شده است.
نام: تاثیر شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی در سیستم کشت بدون خاک
این مقاله دارای ۱۱ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله تنش شوری
مقاله گوجه فرنگی
مقاله کلرید سدیم
مقاله کشت بدون خاک

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
به منظور بررسی اثرات شوری محلول غذایی بر رشد، عملکرد و صفات کیفی گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum Mill. cv. Falkato) در سیستم کشت کیسه ای، آزمایشی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با چهار سطح هدایت الکتریکی ۱۵ (شاهد) ۳۵، ۵۵ و ۶۵ دسی زیمنس بر متر و سه تکرار صورت گرفت. شاخص های رشدی از جمله عملکرد کل، عملکرد بازارپسند و غیر بازارپسند، تعداد، قطر، ماده خشک و میانگین وزن میوه، تعداد و سطح برگ و تعداد گل در خوشه و همچنین برخی صفات کیفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی، عملکرد کل، میانگین وزن میوه و شاخص سطح برگ به طور معنی داری کاهش یافت، در حالی که درصد ماده خشک میوه روندی افزایشی داشت. بیشترین عملکرد از تیمار محلول شاهد و تیمار ۳۵ دسی زیمنس بر متر به ترتیب با ۱۴۳۳ و ۱۳۲۵ کیلوگرم در متر مربع به دست آمد که اختلاف معنی داری بین این دو تیمار وجود نداشت. اما تفاوت آنها با عملکرد تیمار های ۵۵ دسی زیمنس بر متر (۱۰۱۸ کیلوگرم در مترمربع) و ۶۵ دسی زیمنس بر متر (۹۷۳ کیلوگرم در مترمربع) معنی دار بود (P=<0.01). همچنین با طبقه بندی میوه ها بر اساس قطرمیوه، در سه درجه مشخص شد که با افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی درصد میوه های درجه یک کاهش ولی درصد میوه های درجه دو و سه افزایش می یابد که این خود عامل مهمی در کاهش محصول بازارپسند است. تعداد میوه، تعداد برگ و تعداد گل در خوشه در تیمار های آزمایشی اختلاف معنی داری نشان ندادند. به طور کلی افزایش هدایت الکتریکی یا به عبارتی افزایش سطح شوری در محلول غذایی کشت های بدون خاک تا ۳۵ دسی زیمنس بر متر، تاثیر معنی داری بر عملکرد و برخی از اجزای آن ندارد و نتایجی نزدیک به هدایت الکتریکی نرمال، جهت پرورش گوجه فرنگی را سبب می شود. اما در سطوح بالا تر عملکرد با شدت بیشتری تحت تاثیر این عامل بوده و کاهش معنی داری را نشان می دهد. همچنین با افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی، میزان مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر، هدایت الکتریکی عصاره میوه، درصد ماده خشک میوه و میزان ویتامین ث به طور معنی داری افزایش می یابد. این در حالی است که pH عصاره میوه تفاوت معنی داری نشان نمی دهد. افزایش سطوح شوری محلول غذایی همچنین سبب کاهش مقادیر پتاسیم، نیتروژن، کلسیم و افزایش مقادیر سدیم و کلر در میوه می شود.