اثر تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات مرفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ ماش [Vigna radiata (L.) Wilczk] در شرایط اهواز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات مرفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ ماش [Vigna radiata (L.) Wilczk] در شرایط اهواز دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات مرفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ ماش [Vigna radiata (L.) Wilczk] در شرایط اهواز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات مرفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ ماش [Vigna radiata (L.) Wilczk] در شرایط اهواز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تراکم بوته بر عملکرد دانه و خصوصیات مرفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ ماش [Vigna radiata (L.) Wilczk] در شرایط اهواز :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم زراعی ایران

تعداد صفحات :۱۷

به منظور بررسی اثر تراکم بر صفات کمی ژنوتیپ های ماش، این آزمایش در تابستان سال ۱۳۷۹ در مزرعه تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. در این تحقیق فواصل بین بوته روی ردیف ۱۵، ۲۰، ۲۵ و ۳۰ سانتی متر با فاصله ثابت ۵۰ سانتی متر بین ردیف ها (به ترتیب تراکم های معادل ۱۳۳۳۳۳، ۱۰۰۰۰۰، ۸۰۰۰۰ و ۶۶۶۶۷ بوته در هکتار) و سه ژنوتیپ پرتو، VC-1973A و ۱-۶۲-۳۲ مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفتند. در طول مراحل مختلف رشد گیاه با شش بار نمونه برداری از سطح مزرعه وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک برگ و سطح برگ اندازه گیری شد و در مرحله رسیدگی فیزیولوژیکی عملکرد دانه تعیین شد. نتایج نشان داد که در بین ژنوتیپ های مورد بررسی، ژنوتیپ VC-1973A کمترین سطح ویژه برگ (بیشترین ضخامت برگ) و ژنوتیپ پرتو بیشترین سطح ویژه برگ (کمترین ضخامت برگ) را داشتند و ژنوتیپ ۱-۶۲-۳۲ با بالاترین عملکرد دانه (۱۷۲۳ کیلوگرم در هکتار)، وزن خشک کل، وزن خشک برگ، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی به دو ژنوتیپ دیگر برتری داشت. بیشترین و کمترین عملکرد به فواصل ۲۰ و ۳۰ سانتی متر بین بوته به ترتیب ۱۷۱۳ کیلوگرم در هکتار و ۱۳۷۹ کیلوگرم در هکتار تعلق داشت. با افزایش فاصله بوته (کاهش تراکم) ضخامت برگ و عملکرد دانه تک بوته افزایش یافت. با کاهش فاصله بوته روی ردیف وزن خشک کل (TDW)، وزن خشک برگ (LDW)، شاخص سطح برگ (LAI)، سرعت رشد محصول (CGR) و سطح ویژه برگ (SLA) افزایش یافت، اما میزان سرعت رشد نسبی (RGR) و میزان جذب خالص (NAR) کاهش یافت. با توجه به اهمیت سطح ویژه برگ (SLA) در افزایش عملکرد دانه می توان نتیجه گرفت که بخش عمده ای از افزایش عملکرد دانه (۱۵۸۹ کیلوگرم در هکتار) در ژنوتیپ VC-1973A در نتیجه کاهش SLA (افزایش ضخامت برگ) بوده است و توصیه می شود در انتخاب لاین ها کاهش SLA نیز همانند شاخص سطح برگ به عنوان یک شاخص مهم در نظر گرفته شود.

کلید واژه: ماش، تراکم بوته، ژنوتیپ، مرفوفیزیولوژیک، عملکرد دانه، سطح ویژه