ارزیابی سایتوکاینهای مترشحه از سلولهای Th1 و Th2 در مبتلایان به لیشمانیوز پوستی حساس و مقاوم به درمان با گلوکانتیم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی سایتوکاینهای مترشحه از سلولهای Th1 و Th2 در مبتلایان به لیشمانیوز پوستی حساس و مقاوم به درمان با گلوکانتیم دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی سایتوکاینهای مترشحه از سلولهای Th1 و Th2 در مبتلایان به لیشمانیوز پوستی حساس و مقاوم به درمان با گلوکانتیم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی سایتوکاینهای مترشحه از سلولهای Th1 و Th2 در مبتلایان به لیشمانیوز پوستی حساس و مقاوم به درمان با گلوکانتیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی سایتوکاینهای مترشحه از سلولهای Th1 و Th2 در مبتلایان به لیشمانیوز پوستی حساس و مقاوم به درمان با گلوکانتیم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

تعداد صفحات :۸

مقدمه: لیشمانیوز پوستی در بسیاری از نقاط ایران از جمله شهر مشهد به صورت اندمیک مشاهده می شود. در سالهای اخیر مواردی از عدم پاسخ به درمانهای رایج (ترکیبات پنج ظرفیتی آنتی موان) از جمله گلوکانتیم مشاهده شده است. پاسخ ایمنی سلولی که به وسیله سلول های T-helper type1(Th1) ایجاد می شود، نقش مهمی در محافظت در برابر بیماری لیشمانیوز ایفا می کند درحالی که فعالیت سلولهایT-helper type2 (Th2) باعث پیشرفت بیماری می شود. هدف این مطالعه ارزیابی سایتوکین های مترشحه از سلول های مونونوکلئر خون محیطی(PBMC) در مبتلایان به لیشمانیوز پوستی حساس و مقاوم به درمان با گلوکانتیم و گروه کنترل، جهت یافتن روشی برای درمان بیماران مقاوم به درمان می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی – مقطعی در سال ۱۳۸۵ درمورد ۶۰ نفر از بیماران درمانگاه شماره یک آب و برق و بیمارستان قائم انجام شد. ارزیابی پاسخ ایمنی سلولی در گروههای حساس و مقاوم به درمان لیشمانیوز پوستی و گروه کنترل با اندازه گیری سایتوکین های آزاد شده از سلول های PBMC پس از تحریک با آنتی ژن لیشمانیا ماژور و میتوژن به مدت ۴۸ ساعت توسط روش الیزا انجام گردید. اطلاعات با استفاده از نرم افزاز SPSS ورژن ۱۲ و آزمون های آنالیز واریانس، کروسکال والیس و من ویتینی تجزیه و تحلیل شد.نتایج: سلول های PBMC افراد حساس به درمان، سایتوکین IFN-g را با P<0.05 بیش از بیماران مقاوم به درمان ترشح کردند در حالی که در بیماران مقاوم به درمان IL-4 با P<0.005 بیش از بیماران حساس به درمان ترشح شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ترشح سایتوکین هایی که باعث فعالیت پاسخ هایTh2 می شوند، مثل IL-4 در بیماران مقاوم به درمان بیش از موارد حساس به درمان ترشح می شوند و ترشح سایتوکین هایی که پاسخ های Th1 را فعال می کنند مثل IFN-g در موارد حساس به درمان بیش از بیماران مقاوم به درمان ترشح می شوند.

کلید واژه: سایتوکین، لیشمانیوز پوستی، گلوکانتیم