بررسی چگونگی به کارگیری مفاهیم و آداب سنتی – آیینی در خلق فضاها و آثار معماران معاصر ژاپن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی چگونگی به کارگیری مفاهیم و آداب سنتی – آیینی در خلق فضاها و آثار معماران معاصر ژاپن دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی چگونگی به کارگیری مفاهیم و آداب سنتی – آیینی در خلق فضاها و آثار معماران معاصر ژاپن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی چگونگی به کارگیری مفاهیم و آداب سنتی – آیینی در خلق فضاها و آثار معماران معاصر ژاپن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی چگونگی به کارگیری مفاهیم و آداب سنتی – آیینی در خلق فضاها و آثار معماران معاصر ژاپن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باغ نظر

تعداد صفحات :۲۶

سرزمین ژاپن در طول تاریخ ردپای حضور ادیان و آیین های متفاوتی بوده است. آیین کهن، شینتو، بودیسم، آیین کنفسیوس و تائوئیسم ادیان اولیه ژاپن بوده که زمان شکل گیری آنها از ۶۰۰۰ سال قبل از میلاد تا قرن هفتم میلادی است. متناسب با این سابقه کهن، ژاپن دارای پیشینه ای غنی از معماری سنتی – آیینی بوده و مفاهیم و فضاهای متفاوتی در طول زمان متناسب با این آیین ها و سنت ها شکل گرفته است. به گونه ای که معماری سنتی – آیینی ژاپن دارای اصول تعریف شده ای در طراحی فضای معماری است. چگونگی ایجاد پیوند با معماری گذشته در سرزمین هایی که دارای سابقه ای کهن از معماری سنتی می باشند، همواره به عنوان یکی از دغدغه ها و به بیانی دیگر چالش های معماری معاصر چنین سرزمین هایی مطرح بوده است. در ژاپن نیز به دلیل آمیختگی اصول و آیین های مذهبی با زندگی مردم در طول زمان لزوم توجه به این پیوند توسط معماران معاصر ژاپن احساس شده است. در این میان سه تن از معماران معاصر ژاپن یعنی کنزو تانگه، فومیهیکو ماکی و تادائو آندو، که تنها معماران ژاپنی برنده جایزه بین المللی پریتزکرز بوده اند، بیش از دیگران در آثارشان به این امر توجه داشته اند. لذا تحلیل این دست از آثار این سه معمار می تواند زمینه چگونگی تبلور مفاهیم و فضاهای سنتی – آیینی در معماری معاصر ژاپن را فراهم آورد.روش تحقیق در این نوشتار تحلیل تطبیقی پروژه های خاص این سه معمار با مفاهیم و اصول فضاسازی معماری ادیان و آیین کهن ژاپن می باشد. نتیجه این رویکرد تحلیلی حکایت از آن دارد که به دلیل وجود مفاهیم مشخص غیرکالبدی در معماری کهن ژاپن، معماران معاصر زمینه ارایه این مفاهیم در کالبدهای مختلف را دارا بوده اند. همچنین به نظر می آید که فومیهیکو ماکی و تادائو آندو بیشتر دارای رویکرد محتواگرا و مفهوم گرا نسبت به معماری گذشته ژاپن بوده و در مقابل کنزو تانگه بیشتر از این دو معمار دارای رویکرد فرم گرا در ارتباط با معماری کهن ژاپن بوده است. تحلیل کرنولوژیک آثار این معماران نیز نشان می دهد که با وجود تاثیرپذیری هر سه معمار از لوکوربوزیه، به خوبی توانسته اند پیوند با معماری سنتی – آیینی سرزمین خود را حفظ کنند.

کلید واژه: معماری سنتی – آیینی، کنزو تانگه، فومیهیکو ماکی، تادائو آندو