تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین بر روی عبور روده ای دیگوکسین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین بر روی عبور روده ای دیگوکسین دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین بر روی عبور روده ای دیگوکسین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین بر روی عبور روده ای دیگوکسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین بر روی عبور روده ای دیگوکسین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم دارویی (pharmaceutical sciences)

تعداد صفحات :۱۰

زمینه و هدف: نفوذپذیری روده ای یا توانایی مولکول دارو برای عبور از غشاهای بیولوژیکی یکی از فاکتورهای مهم بیوفارماسیوتیکسی برای بررسی جذب دارو و مکانیسم های دخیل در آن می باشد. اخیرا نقش ترانسپورترهای انتقال به خارج (Efflux) در تعیین نفوذپذیری و بهره دهی درمانی داروها بسیار مورد توجه بوده است. در تحقیق حاضر نقش مهاری P-gp بر میزان جذب دیگوکسین با استفاده از اریترومایسین بعنوان مهارکننده های پمپ برگشتی روده ای بصورت کمی مورد مطالعه قرار گرفته است تا ضمن بررسی مکانیزم تداخل، قدرت تاثیر این دوماکرولید بر جذب روده ای دیگوکسین نیز مورد مقایسه قرار گیرد.روشها: برای انجام آزمایشات از ژژنوم کانوله شده موش صحرایی استفاده شده است. بدین صورت که بخش مورد نظر با محلول دیگوکسین با غلظتهای مختلف (۲۰، ۱۵، ۱۰ و ۵ میکروگرم بر میلی لیتر) همرا یا بدون ماکرولید مورد برسی پرفوزه شده و نمونه گیری از کانول خروجی انجام و داروی باقیمانده در روده اندازه گیری گردیده است. برای تعیین مقدار دارو در کلیه نمونه ها از روش کروماتوگرافی فاز معکوس استفاده شده است.یافته ها: نفوذ پذیری روده ای دیگوکسین در هر چهار غلظت بکار رفته از آن در حضور اریترومایسین و کلاریترومایسین افزایش قابل توجهی یافته است (t-student test, P<0.05). اگر چه اختلاف قابل توجهی در Peff های حاصل شده از غلظتهای مختلف به کار برده از دیگوکسین مشاهده نشد که نشاندهنده عدم وابستگی نفوذپذیری دیگوکسین به غلظت است. بعلاوه اختلاف معنی داری در میزان قدرت اثر کلاریترومایسین و اریترومایسین بر جذب روده ای دیگوکسین مشاهده نگردید (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله حداقل بخشی از تداخلات بالینی مشاهده شده مابین اریترومایسین و دیگوکسین و همچنین کلاریترومایسین و دیگوکسین، به تداخل آنها در سطح جذب مربوط است. بعلاوه بر اساس داده های بدست آمده دیگوکسین در کلاس II سیستم BCS (محلولیت کم و نفوذپذیری بالا) جای گرفته و جذب آن تحت تاثیر اریترومایسین و کلاریترومایسین قرار می گیرد. بنابراین در تجویز همزمان ماکرولیدها با دیگوکسین و در تنظیم دوز دارویی باید به این تداخل مهم توجه نمود.

کلید واژه: ترانسپورت، اریترومایسین، گلاریترومایسین، نفوذپذیری، P-gp، دیگوکسین