بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر داروی ایبوپروفن بر ترومای ناشی از جراحی معده موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر داروی ایبوپروفن بر ترومای ناشی از جراحی معده موش صحرایی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر داروی ایبوپروفن بر ترومای ناشی از جراحی معده موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر داروی ایبوپروفن بر ترومای ناشی از جراحی معده موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی هیستوپاتولوژیکی تاثیر داروی ایبوپروفن بر ترومای ناشی از جراحی معده موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیض

تعداد صفحات :۱۲

سابقه و هدف: امروزه بهبود سریع زخم های جراحی به منظور کاهش عوارض زخم از جمله درد، مورد توجه محققین می باشد. یکی از روش های موثر در بهبود و التیام سریع زخم ها، استفاده از داروهای صناعی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی هیستوپاتولوژیک اثرات داروی ایبوپروفن به عنوان یک مهار کننده غیر اختصاصی آنزیم سیکلواکسیژناز I وII ، بر روند ترمیم متعاقب ترومای ایجاد شده توسط جراحی در نسج نرم معده است.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ۱۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه ۵ تایی توزیع گردید. به منظور ایجاد تروما یک برش گاستروتومی یک سانتی متری در خم بزرگ معده هر یک از موش ها ایجاد، سپس در دو لایه بخیه زده شد. بعد از عمل جراحی، موش های گروه تیمار با دارو، روزانه و به مدت ۱۵ روز داروی ایبوپروفن را با دز ۳۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن که در ۱۰ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن%۵ DMSO حل شده بود، به صورت خوراکی دریافت کردند. موش های گروه دارونما،%۵ DMSO و موش های گروه کنترل، سرم فیزیولوژی به میزان ۱۰ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی به مدت ۱۵ روز دریافت کردند. مطالعه آسیب شناسی برای ارزیابی التیام در موش های مورد آزمایش که پس از ۱۵ روز تیمار، یوتانایزه گردیده بودند، با استفاده از روش های رنگ آمیزی هماتوکسیلین ـ ائوزین و تریکروم ماسون انجام شد. التیام موضع جراحی در گروه های مورد مطالعه با در نظر گرفتن فاکتور های موثر در ترمیم نظیر پرولیفراسیون فیبروبلاست ها، تشکیل عروق نوساز، نوزایش بافت پوششی و ایجاد کلاژن موجود در نسج ترمیمی با هم مورد مقایسه قرار گرفت. داده های به دست آمده، به صورت mean±S.E.M ارایه و اختلاف معنی دار بین گروه ها توسط آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی Bonferroni در سطح معنی داری P<0.05 توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: تعداد فیبروبلاست ها و جوانه های مویرگی در گروه تیمار با داروی ایبوپروفن به طور معنی داری کمتر از گروه های کنترل و حلال دارو (DMSO) بودند (P<0.05). اندازه رخنه و شکاف باقی مانده موجود در دهانه زخم (Epithelial gap) نیز در گروه تیمار با ایبوپروفن به طور معنی داری بیشتر از دو گروه دیگر بود (P<0.05). همچنین اختلاف معنی داری از لحاظ نسبت کلاژن موجود در نسج ترمیمی، مابین گروه تیمار با ایبوپروفن و گروه های شاهد و کنترل حلال دارو برآورد گردید (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که داروی ایبوپروفن اثر ممانعت کننده در ترمیم زخم جراحی معده دارد و بنابراین به عنوان یک داروی انتخابی برای استفاده بعد از اعمال جراحی بافت معده حتی به عنوان ضد درد نیز پیشنهاد نمی گردد.

کلید واژه: ایبوپروفن، ترمیم زخم، معده، موش صحرایی، هیستوپاتولوژی