مقایسه بای پاس قلبی ریوی هیپوترم با نرموترم از لحاظ خونریزی و مشکلات انعقادی بعد از عمل جراحی کرونری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه بای پاس قلبی ریوی هیپوترم با نرموترم از لحاظ خونریزی و مشکلات انعقادی بعد از عمل جراحی کرونری دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه بای پاس قلبی ریوی هیپوترم با نرموترم از لحاظ خونریزی و مشکلات انعقادی بعد از عمل جراحی کرونری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه بای پاس قلبی ریوی هیپوترم با نرموترم از لحاظ خونریزی و مشکلات انعقادی بعد از عمل جراحی کرونری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه بای پاس قلبی ریوی هیپوترم با نرموترم از لحاظ خونریزی و مشکلات انعقادی بعد از عمل جراحی کرونری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : نشریه جراحی ایران

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: خونریزی پس از عمل از جمله مشکلاتی است که پس از بای پاس قلبی- ریوی [Cardiopulmonary Bypass (CPB)] ایجاد می گردد. در شرایط نورموترم ممکن است منجر به بهبود عملکرد فاکتورهای انعقادی و حفظ هموستاز شود و انتظار می رود خونریزی بعد از عمل کاهش یابد. هدف از این مطالعه مقایسه خونریزی و نیاز به فرآورده های خونی بعد از اعمال جراحی کرونر تحت پمپ قلبی ریوی در دو گروه CPB هیپوترم و نرموترم می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی در بیماران کاندید عمل جراحی بای پس عروق کرونر [Coronary Artery Bypass Graft (CABG)] انجام شد. این بیماران به دو گروه ۳۰ نفره نرموترم (گروه N) و ۳۳ نفره هیپوترم (گروه H) تقسیم شدند. گروه هیپوترم در حین CPB تا ۳۰ درجه سرد می شدند و متوسط فشار شریانی در حد ۴۰ تا ۶۵ میلی متر جیوه حفظ می شد و در گروه نورموترم بیماران به طور فعال سرد نمی شدند و درجه حرارت مرکزی در حد ۳۵ تا ۳۷ درجه سانتیگراد حفظ شده و متوسط فشار شریانی نیز در حد ۶۰ تا ۹۰ میلی متر جیوه حفظ می شد در ICU حجم خونریزی و نیاز به جایگزینی خون و فرآورده های خونی و همچنین تست ها انعقادی طی ۲۴ ساعت بعد از ورود، ارزیابی گردید.یافته ها: تفاوت آماری معناداری از نظر سن، وزن، کسر تخلیه ای بطن چپ، تعداد عروق کرونر درگیر، کلاس NYHA و زمان پمپ قلبی- ریوی، بین دو گروه وجود نداشت. متوسط خونریزی ۱۲ و ۲۴ ساعت پس از عمل در بیماران گروه N و H به ترتیب ۳۹۵.۶۷ و ۵۱۲.۶۷ میلی لیتر در مقابل ۴۴۱.۸۲ و ۶۲۶.۹۷ میلی لیتر بود (به ترتیب (P=0.5, P=0.1. میانگین مقادیر PT و PTT در ۶ ساعت بعد از عمل در دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت، ولی تعداد پلاکت ها در این زمان در گروه N به صورت معناداری بیشتر از گروه H بود (P=0.003). همچنین نیاز به تجویز فرآورده های خونی بعد از عمل، در دو گروه مشابه بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، هیپوترمی و نرموترمی در بیمارانی که جهت اعمال بای پاس عروق کرونری تحت پمپ قلبی ریوی قرار می گیرند، منجر به تفاوت بالینی قابل ملاحظه ای از لحاظ میزان خونریزی طی ۲۴ ساعت اول، نیاز به تجویز فراورده های خونی و اختلال تست های انعقادی پس از عمل نشده و تنها تفاوت معناداری بین گروه ها کاهش بیشتر شمارش پلاکت ها در گروه هیپوترم بود که این امر نیز سبب افزایش نیاز به ترانسوفوزیون پلاکت نشده است.

کلید واژه: بای پاس قلبی- ریوی، هیپوترمی، نورموترمی