اثر تداخلی مرفین و نیتریک اکساید بر رفتار تغذیه ای در رتهای نر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تداخلی مرفین و نیتریک اکساید بر رفتار تغذیه ای در رتهای نر دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تداخلی مرفین و نیتریک اکساید بر رفتار تغذیه ای در رتهای نر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تداخلی مرفین و نیتریک اکساید بر رفتار تغذیه ای در رتهای نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تداخلی مرفین و نیتریک اکساید بر رفتار تغذیه ای در رتهای نر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : افق دانش

تعداد صفحات :۸

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که برخی از ناقل های عصبی مانند اوپیوئیدها و نیتریک اکساید(NO) بر رفتار تغذیه ای حیوانات اثرگذار بوده و تجویز محیطی یا مرکزی آنها می تواند موجب تغییر در برخی از رفتارها شود، این دو سیستم نوروترانسمیتری گاهی با یکدیگر تداخل اثر دارند. در این مطالعه نحوه تداخل اثر پیش ساز نیتریک اکساید یعنی ال – آرژینین (L-arginine) یا مهارکننده تولید نیتریک اکساید یعنی ال – نیم N(G)-nitro-L-arginine methyl-ester (L-NAME) بر میزان مصرف غذا متعاقب تزریق مرفین در رتهای نر مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق: ۴۸ سر موش صحرایی نر با وزن حدود ۳۰۰-۲۵۰ گرم استفاده شده که در ۶ گروه مساوی توزیع شدند. داروها ۱۲ ساعت پس از ناشتایی و در فاز روشنایی به حیوانات تزریق و سپس آنها به قفس آزمایش جداگانه جهت سنجش میزان تغذیه منتقل گردیدند و میزان مصرف تجمعی غذای آنها در طی مدت زمان ۶۰ دقیقه (با فواصل زمانی هر ۱۵ دقیقه) و نیز برای ۴ ساعت پس از تزریق اندازه گیری شد.یافته ها: مطالعه ما نشان داد که تجویز مرفین با دوز ۵mg/kg میزان مصرف غذا را در ۶۰ دقیقه نخست آزمون کم کرد ولی مقدار مصرف را در انتهای دوره ۴ ساعت پس از تزریق افزایش داد. تجویز توام ال – آرژینین با دوز ۵۰mg/kg و مرفین باعث افزایش میزان مصرف غذا در موشهای صحرایی نر در مقایسه با تجویز مرفین تنها شد. در حالیکه تزریق ال – نیم با دوز ۵۰mg/kgاثر پرخوری القا شده توسط مرفین را بویژه در دوره ۴ ساعت پس از تزریق کم نمود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر هم کنش قوی دو سیستم اوپیوئیدی و نیتریک اکساید بر تنظیم تغذیه را که از نوع تقویتی است، تایید می کند و احتمالا مکانیسم آن می تواند ناشی از اثر این دو بر مسیرهای عصبی دوپامینی، گلوتامینی و یا سروتونینی مغز باشد که برای رد و یا اثبات مکانیسم های مطرح می بایست مطالعات تکمیلی صورت پذیرد.

کلید واژه: مرفین، نیتریک اکساید، مصرف غذا، ال – آرژینین، ال – نیم