مقایسه تاثیر ۳ و ۵ جلسه تمرین تناوبی هوازی بر HS-CRP موش های صحرایی ماده ویستار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تاثیر ۳ و ۵ جلسه تمرین تناوبی هوازی بر HS-CRP موش های صحرایی ماده ویستار دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تاثیر ۳ و ۵ جلسه تمرین تناوبی هوازی بر HS-CRP موش های صحرایی ماده ویستار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تاثیر ۳ و ۵ جلسه تمرین تناوبی هوازی بر HS-CRP موش های صحرایی ماده ویستار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تاثیر ۳ و ۵ جلسه تمرین تناوبی هوازی بر HS-CRP موش های صحرایی ماده ویستار :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : المپیک

تعداد صفحات :۲۰

هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه تاثیر ۱۲ هفته تمرین تناوبی هوازی با تواتر ۳ و ۵ جلسه در هفته بر حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی – عروقی (پروتئین واکنش دهنده C با حساسیت بالا) در موش های صحرایی. برای این منظور ۵۶ سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار (با وزن ۳۲۵.۶±۴.۹۳ گرم، سن ۲۱ ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران بارداری آنها گذشته بود) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه اصلی شامل گروه کنترل، گروه های تمرینی تناوبی ۳ و ۵ جلسه ای، و زیر گروه های پیش آزمون، میان آزمون، و پس آزمون تقسیم شدند. برنامه تمرینی تناوبی به مدت ۱۲ هفته و هفته ای ۳ یا ۵ جلسه تمرین با بار پیشرونده و با سرعت ۱۲ تا ۲۳ متر در دقیقه و مدت ۱۰ تا ۸۰ دقیقه اجرا شد. خون گیری در سطوح پایه و به دنبال ۱۲ تا ۱۴ ساعت ناشتایی در سه مرحله پیش آزمون، میان آزمون، و پس آزمون با شرایط مشابه انجام و مقادیر HS-CRP به روش ایمنوتوربیدیمتریک و شاخص های کنترلی LDL-C و HDL-C نیز با روش آنزیماتیک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و اندازه گیری های مکرر و آزمون های تعقیبی شفه و LSD تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر درون گروه های HS-CRP گروه کنترل پس از ۶ و ۱۲ هفته افزایش معناداری داشت، در حالی که در هر دو گروه تمرینی در ۶ هفته نخست تمرین، کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفته دوازدهم فقط در گروه تناوبی ۵ جلسه ای به لحاظ آماری معنادار بوده است. از سوی دیگر، بررسی تفاوت HS-CRP سه گروه نشان داد این تفاوت فقط بین دو گروه تناوبی ۳ و ۵ جلسه ای با گروه کنترل به دنبال ۱۲ هفته تمرین معنادار است. تغییرات مشابهی نیز درمقادیر LDL-C و HDL-C بین سه گروه مشاهده شد. با توجه به یافته های این تحقیق می توان گفت فعالیت بدنی نقش قابل توجهی در کاهش التهاب و در نتیجه پیشگیری از بیماری قلبی – عروقی دارد و در این خصوص تعداد جلسات تمرینی و تداوم تمرینات و اجرای آن به صورت منظم جزء مهمی از برنامه تمرینی محسوب می شود.

کلید واژه: تمرین تناوبی هوازی، شاخص های التهابی، پروتئین واکنش دهنده C، موش های صحرایی ویستار