اثر پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها در موش صحرایی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها در موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: چاقی مرکزی از جمله عوارض شایع مصرف گلوکوکورتیکوئیدها است که با مقاومت به انسولین همراه است است. در برخی مطالعه ها مصرف تیازولیدین دیون ها در بیماران دیابتی باعث کاهش چاقی مرکزی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از مصرف گلوکوکورتیکوئید در موش صحرایی بود. مواد و روش ها: ۴۰ سر موش صحرایی نژاد اسپراگ دایلی به دو گروه ۲۰ تایی (۱۰ ماده و ۱۰ نر) تقسیم شدند. گروه اول متیل پردنیزولون سوکسینات به میزان ۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سه بار در هفته به صورت زیرپوستی و پیوگلیتازون به میزان ۳۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت کردند و گروه دوم فقط متیل پردنیزولون سوکسینات دریافت کردند. پس از سه هفته موش ها کشته شده، وزن چربی احشایی در دو گروه، وزن کل و دور شکم آن ها قبل و بعد از مطالعه با هم مقایسه شدند. یافته ها: وزن موش ها در دو گروه پس از مداخله تغییری نداشت ولی دور شکم در گروهی که پیوگلیتازون مصرف کرده بودند به طور قابل توجهی کمتر بود (۱۱.۹۲±۱.۲۰ در برابر ۱۴.۹۸±۱.۷۴ سانتی متر (P<0.000). میزان چربی احشایی نیز در این گروه کمتر بود (۱۱.۹۵±۲.۷۶ در برابر ۷.۳۲±۲.۶۰ گرم) (P<0.000).نتیجه گیری: مصرف پیوگلیتازون بر چاقی مرکزی ناشی از گلوکوکورتیکوئیدها اثر جلوگیری کننده دارد .

کلید واژه: پیوگلیتازون، گلوکوکورتیکوئید، چاقی مرکزی، تیازولیدین دیون