تاثیر تمرین استقامتی شدید بر بیان ژن گرلین (آسیل دار) عضله و تغییر سطح سرمی آن در موش های صحرایی نر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تمرین استقامتی شدید بر بیان ژن گرلین (آسیل دار) عضله و تغییر سطح سرمی آن در موش های صحرایی نر دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تمرین استقامتی شدید بر بیان ژن گرلین (آسیل دار) عضله و تغییر سطح سرمی آن در موش های صحرایی نر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تمرین استقامتی شدید بر بیان ژن گرلین (آسیل دار) عضله و تغییر سطح سرمی آن در موش های صحرایی نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تمرین استقامتی شدید بر بیان ژن گرلین (آسیل دار) عضله و تغییر سطح سرمی آن در موش های صحرایی نر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: گرلین یک پپتید ترشح شده از معده است و نقش مهمی در تعادل انرژی، چاقی و رفتار دریافت غذا ایفا می کند. این پپتید باعث افزایش اشتها دریافت غذا، و اکتساب وزن می شود. هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی با شدت بالا بر بیان ژن گرلین در عضله دوقلو و سرم موش های صحرایی نر. مواد و روش ها: به این منظور، ۲۰ سر موش نر صحرایی نژاد ویستار با شرایط وزنی و سنی مشابه انتخاب و به طور تصادفی در ۲ گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد با شدت ۳۴ متر در دقیقه (معادل Vo2 max %85)، هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه، ۵ روز در هفته و در مجموع به مدت ۱۲ هفته به تمرین روی نوار گردان پرداختند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از یک شب کامل ناشتایی، موش ها بیهوش شدند و نمونه گیری خونی و بافت برداری انجام شد. برای اندازه گیری بیان ژن گرلین از روش RT-PCR و برای اندازه گیری گرلین پلاسما از روش الایزا (ELISA) استفاده شد. یافته ها: این پژوهش نشان داد که تمرین طولانی مدت با شدت بالا موجب افزایش بیان ژن گرلین در عضله دوقلو و افزایش سطح سرمی گرلین شد که این افزایش نسبت به گروه شاهد معنی دار بود. هم چنین گلیکوژن عضله دوقلو و کبد در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش از نقش گرلین در تعادل و هموستاز انرژی سلول حکایت دارد، به طوری که تمرین باعث کاهش سطح ذخایر انرژی سلول عضله و کبد می شود در پاسخ به کمبود انرژی، ترشح گرلین افزایش می یابد تا رفتار دریافت غذا را تحریک، منابع از دست رفته انرژی را تامین و تعادل انرژی را دوباره برقرار کند. این امر به نوبه خود باعث یک پراشتهایی موضعی در عضله می شود که به موجب آن، بیان ژن مذکور افزایش می یابد تا با اثر بر مراکز اصلی تنظیم تعادل انرژی به بازیافت و تامین انرژی کمک نماید.

کلید واژه: گرلین آسیل دار، تمرین (با شدت بالا)، عضله دو قلو، گلیکوژن، موش های صحرایی